41اين بانوى گرامى، عفيف و پاكدامن و داراى ذاتى پاك و سرشتى الهى بود.

رسمى در اشراف مكه

بر پايۀ گزارش مورخان، عادت و رسم بزرگان، اشراف عربِ پيش از اسلام در مكّه اين بود كه فرزندان خود را از دوران شيرخوارگى به قبايل ساكن اطراف مكه مى سپردند تا سالم رشد كنند؛ به اين دليل كه هواى پاك در آنجا وجود داشت و اهل باديه، فصاحت لغت داشتند و داراى شجاعت، همت بلند و طبع هاى آماده بودند و فرزندانشان مى توانستند با اين صفات و خصال تربيت شوند.

عادت اشراف و بزرگان عرب آن بود كه كودكان خود را براى شيرخوارگى، به باديه مى فرستادند تا در آنجا رشد كنند؛ زيرا كه در باديه هواى آزادى وجود داشت و نفس پاكى داشتند و از هواى باز صحرا درس ها گرفته بودند. ¹

از عبارت پيشگفته و عبارات مانند آن بر مى آيد كه اين كار (سپردن طفل به دايه) ، دلايلى داشت:

1. رشد كودك در هواى آزاد و محيط بى سرو صداى صحرا.

2. فراگيرى زبان فصيح باديه كه غير مختلط به زبان هاى وارداتى بود.

3. آشنايى با گستردگى صحرا و ياد گرفتن دريا دلى و فراخ سينه گى و شرح صدر.

4. شجاع، دلير و نترس بار آمدن، همراه با گشادگى و كرامت صحرا.

5. دورى از عادات اخلاقى ناپسند موجود در شهر.

قبيلۀ بنى سعد در ميان قبايل اطراف شهر مكه، از قبايلى بود كه به فصاحت شهرت داشت.

در روايات آمده است كه فردى از پيامبر (ص) پرسيد: «من كسى را از شما فصيح تر نديده ام، علتش چيست؟ حضرت در پاسخ وى فرمود: چرا اينگونه نباشم، در حاليكه ريشه ام از قريش است و در ميان قبيلۀ بنى سعد رشد يافته ام؟ !» ²

عبدالمطّلب كه در پى آن بود دايه اى برگزيند و يتيم عبدالله را بدو بسپارد، از دايگان خواست بيايند تا او از ميان آنان يكى را برگزيند، دايه هاى زيادى اعلام آمادگى كردند، اما آن حضرت پستان هيچ يك را نگرفت. وقتى اين خبر منتشر شد، حليمۀ سعديه آمد و اعلام كرد كه او نيز از زنان شير د ه است. حليمه سينه اش را جلو آورد ليكن حضرت ميل نشان نداد و آنگاه كه سينه ديگرش را - كه شير نداشت - پيش آورد متمايل شد و ناگهان سينه پر از شير شد! به عبدالمطلب خبر دادند. پرسيد: نامش چيست؟ گفتند: «حليمه» پرسيد از كدام قبيله است؟ گفتند: سعد. عبدالمطلب گفت: دو خصلت نيكو و پسنديده؛ يكى حلم و بردبارى (حليمه) و ديگرى سعادت (سعديه) و بدينسان دايگى حليمه را به فال نيك گرفت و فرزندش را به او سپرد. ³

حليمه، پيامبر (ص) را به ميان قبيلۀ خود برد. هنگاميكه آمنه بنت وهب، محمد (ص) را به حليمه مى سپرد،