122. اين مسأله از مواردى است كه ميان علم فقه و علم كلام پيوند وثيق وجود دارد، مسألۀ بداء و قضا و قدر الهى و امكان تغيير در آن، كه بحث كلامى است، با حكم فقهى مسأله ارتباط زياد دارد.
فصل سوم: بررسى ادله حرمت
براى احتمال حرمت استفاده از قرص، جهت جلوگيرى از عادت ماهانه در ايام حج و عمره، ممكن است به اين موارد استدلال شود:
1. جلوگيرى از عادت ماهانه، باعث مى‌شود كه خون در رحم زنان باقى مانده و خارج نشود و چنين چيزى موجب پديد آمدن مرض‌هاى متعدد گردد و سبب آسيب رسيدن به بدن و سلامتى شود و چنين چيزى حرام است. همچنين، ممكن است باعث جلوگيرى از حاملگى شود و بلكه آنان را عقيم نمايد.
2. خوردن قرص‌براى جلوگيرى از عادت ماهانه، خلاف تكوين و سنت الهى در خلقت زنان بوده و معارضه با ارادۀ الهى است. اوامر و نواهى شرعى تابع اراده و كراهت الهى هستند و ارادۀ خداوند بر جريان عادت ماهانۀ زنان است و كسى كه چنين قرص‌هايى را مى‌خورد، ارادۀ او به ضد ارادۀ خداوند تعلّق گرفته است.
3. در قديم، راه‌هايى براى جلوگيرى از عادت ماهانه وجود داشته؛ مثلاً نوشيدن آب و عصارۀ چوب اراك هيچ ضررى براى بدن ندارد و باعث جلوگيرى از عادت ماهانه است و در عين حال در هيچ روايتى در شيعه و اهل سنت به آن اشاره نشده و معصومين: خوردن آن را براى جلوگيرى از عادت ماهانه در ايام حج يا ماه رمضان تجويز نكرده‌اند و حتى در هيچ روايتى نيز نيامده است كه شخصى آن را سؤال كرده باشد. گويا عدم جواز شرب آن مسلم انگاشته شده بود؛ به عبارت ديگر، از روايات فراوانى استفاده مى‌شود كه در صدر اسلام زنان با اين‌كه مى‌توانستند از عادت ماهانه جلوگيرى كنند ولى اين كار را انجام نمى‌دادند و در آن ايام از انجام عباداتى كه مشروط به طهارت بوده خوددارى مى‌كردند. از