66سپس اين آيه براى آن‌ها نازل گرديد.

*(إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْريلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ) (تحريم: 4)

«اگر شما دو همسرِ پيامبر، از كار خود توبه كنيد (به نفع شما است؛ زيرا) دل‌هايتان (از ياد حق) منحرف شده و اگر بر ضدّ او هم‌داستان شويد (كارى از پيش نخواهيد برد) ؛ زيرا خداوند ياور اوست و همچنين جبرئيل و مؤمنان صالح و فرشتگان بعد از آنان پشتيبان اويند.»

البته برخى از مفسران، نظير طبرسى در مجمع البيان، مطلب را به‌گونۀ ديگرى نقل كرده‌اند؛ چنان‌كه طبرسى نوشته است: «يكى از روزهايى كه نوبت پذيرايى پيامبر (ص) با حفصه بود، به اتاق وى رفت، حفصه اظهار داشت با پدرم كارى دارم، اجازه دهيد به خانۀ پدرم بروم. حضرت هم اجازه دادند. هنگامى كه اتاق خلوت شد، پيامبر به سراغ ماريۀ قبطيه فرستاد و در اتاق حفصه با وى همبستر گرديد. حفصه كه از خانۀ پدر بازگشت، در را بسته ديد! پشت در نشست تا در باز شد. رسول خدا درحالى‌كه عرق از جبين مباركش مى‌ريخت، از اتاق بيرون آمد و ماريه را نيز در اتاق خود مشاهده كرد. حفصه پرخاش كرد: آرى، براى چنين منظورى به من اجازه دادى و گرنه اجازه نمى‌دادى! كنيز خود را به خانه آوردى در روزى كه مخصوص من است. آن هم در بستر من با وى همبستر گشته و احترام مرا ريختى؟ ! پيامبر براى اين‌كه صداى او را كوتاه كند و جار و جنجالى به راه نيفتد، فرمود: خاموش باش، براى رضا و خشنودى تو ماريه را بر خود حرام كردم، ولى اين مطلب، نزد تو امانت باشد و به كسى باز مگو. در اين هنگام بود كه سورۀ تحريم نازل گرديد.» ¹

تهديد الهى به حفصه و عايشه

در ماجراى اين فاش سازى خبر، خداوند متعال در سورۀ تحريم آنان را به طلاق تهديد كرده و اينكه همسرانى مؤمن، صالح، عابد، و بكر روزى‌اش خواهد كرد.

(عَسى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْواجاً خَيْراً مِنْكُنَّ مُسْلِماتٍ مُؤْمِناتٍ قانِتاتٍ تائِباتٍ عابِداتٍ سائِحاتٍ ثَيِّباتٍ وَ أَبْكاراًً) (تحريم: 5)

«اى همسران پيامبر، اگر او شما را طلاق دهد، اميد است پروردگار به جاى شما همسرانى بهتر براى او قرار دهد؛ همسرانى مسلمان، مؤمن، متواضع، توبه كننده، عبادت كار، اهل هجرت؛ زنانى غير باكره و باكره و