43سر جدّم حسين بن على (عليهما السلام) است كه آن را در اينجا گذاشتند.» 1
شيخ عبد الكريم بن طاووس گويد: «محمد بن مشهدى در كتاب مزارش مطلبى آورده كه صورت آن چنين است: «محمّد بن خالد طيالسى به نقل از سيف بن عميره گويد: پس از ورود ابوعبدالله (ع) ، همراه صفوان بن مهران جمّال و گروهى از اصحابمان به غرى رفتيم و امير مؤمنان (ع) را زيارت كرديم. چون از زيارت فراغت يافتيم، صفوان صورتش را به سوى حرم اباعبدالله (ع) برگرداند و گفت: ما حسين بن على (عليهما السلام) را از اين مكان و از كنار سر اميرمؤمنان (ع) زيارت مى‌كنيم. صفوان گويد: و همراه مولايم امام صادق (ع) زيارت كردم و او نيز چنين كرد.» 2
سپس شيخ حرّ عاملى گويد: اين شامل قصد زيارت از دور و شامل قصد زيارت سر حسين (ع) مى‌شود. 3
به هر صورت، اين جا از مكان‌هاى مقدّسى است كه شايسته است مؤمن عارف اظهار ادب كند و به زيارت مولايش بپردازد و مى‌بينيم كه شيخ حرّ عاملى در كتاب «وسائل الشيعه» بابى را با عنوان «باب استحباب زيارت سر حسين (ع) (كنار قبر امير مؤمنان (ع)) و استحباب خواندن دو ركعت نماز براى زيارت هر يك از آن دو» باز مى‌كند.
3. مدينه (بقيع)
بقيع از مكانهايى است كه گفته مى‌شود سر شريف در آن دفن گرديد.
ابن سعد گويد: «. . . عمرو بن سعيد فرمان داد سر حسين (ع) را كفن كرده، در بقيع و در كنار قبر مادرش دفن كنند.» 4
ابن نما گويد: «مردم در بارۀ اما سر شريف اختلاف كردهاند؛ گروهى گفته‌اند: عمر و بن سعيد آن را در مدينه دفن كرد» ، آن‌گاه پس از نقل ديگر اقوال، قول دفن در كربلا را اختيار مى‌كند و