33دخت امام حسين (عليه السلام) كه به جدّۀ خويش همانند بود.
امام حسن مجتبى (عليه السلام) را سه تن از فرزندانش، يعنى قاسم و عبدالله و ابوبكر در كربلا نمايندگى مى‌كردند.
و عباس (عليه السلام) در موقعيت‌هاى بزرگ و حساسى پدر بزرگوارش را مجسم نمود: همچون على (عليه السلام) كه در جنگ‌هاى رسول خدا (صلى الله عليه و آله) پرچم‌دار لشكر بود و در روز قيامت حامل «پرچم حمد» خواهد بود، در كربلا پرچم لشكر امام حسين (عليه السلام) را بر دوش گرفت. در كربلا وظيفۀ مهم سقايت و رساندن آب به اهل حرم را در آن موقعيت دشوار و بُحرانى بر عهده داشت؛ همچون پدرش على (عليه السلام) كه در قيامت ساقى حوض كوثر است و دوستداران خود را از آن مى‌نوشاند و دشمنانش را دور مى‌گرداند.
پدرش ساقى حوض كوثر است فردا
و ساقى تشنگانى كربلا ابوالفضل است
افزون بر اين، عباس با وفادارى و جان‌فشانى خود، شجاعتى را به نمايش گذاشت كه يادآور شجاعت پدرش اميرمؤمنان (عليه السلام) بود.
دوم.در محضر برادرش امام حسن مجتبى (عليه السلام)
چنان‌كه گفتيم عباس (عليه السلام) در دوران حيات پدرش اميرمؤمنان (عليه السلام) شأن و جايگاه والايى داشت. در اين صورت بايد نقش ايشان در عصر برادرش امام حسن مجتبى (عليه السلام) ، آن هم در 24 سالگى، بيشتر و پررنگ‌تر و شايسته‌تر باشد. اما متأسفانه اطلاعاتى دربارۀ ايشان در سال‌هاى 40 تا 50 هجرى كه دوران امامت امام حسن (عليه السلام) بوده، در منابع تاريخى نيامده است.