25
اول: در محضر امير مؤمنان (عليه السلام)
جناب عباس بن على چهارده سال از عمر 34 سالۀ خود را با عنايت و تربيت پدر گرامى‌اش امير مؤمنان (عليه السلام) به شايستگى زيست و پرورش يافت. زندگى در خانواده‌اى اصيل و برجسته، همچون خانۀ على بن ابى‌طالب (عليه السلام) ، براى كسى چون عباس كافى بود كه وى از ويژگى‌هاى علمى و عملى آن خاندان توشه‌هاى معرفتى و ادبى بسيار برگيرد و از اين رهگذر، به مراتب والاى فضل و دين و كمال دست يابد.
1.نقل روايت از امام على (عليه السلام)
شيخ طوسى در كتاب خود به نام «الرجال مَن رُوى عن النبى والائمه (عليهم السلام) » در بخش «كسانى كه از اميرمؤمنان (عليه السلام) روايت كرده‌اند»، از عمر بن على بن ابى‌طالب و عباس بن على بن ابى‌طالب، دو فرزند ايشان نام برده است؛ 1 چنان‌كه ابن‌حجر عسقلانى، در شرح حال اميرمؤمنان (عليه السلام) و كسانى كه از ايشان روايت كرده‌اند، از عباس (عليه السلام) ياد كرده و او را از سرشناس‌ترين و گرامى‌ترين تابعين شمرده و مى‌گويد:
از ديگر تابعين، تعداد زيادى را نام مى‌توان برد كه از جمله جليل‌القدرترين آنها، فرزندان على بن ابى‌طالب: محمد و عمر و عباس در شمارند. 2
عجلى در كتاب «الثقات» عباس (عليه السلام) را نام برده و گفته: «عباس بن على بن ابى‌طالب، از راويان ثقه و مورد اعتماد است.» 3 از آن‌جا كه عجلى كتابش را ويژۀ راويان مؤثق حديث تأليف كرده، بايد گفت كه وى از روايات نقل شده توسط عباس (عليه السلام) اطلاع داشته است و اينكه ابن‌حجر و شيخ طوسى وى را در شمار راويان از اميرمؤمنان (عليه السلام) نام برده‌اند،