24
درآمد
در طول تاريخ بشر، انسان‌هايى بوده‌اند كه با وجود زندگى كوتاه، در تحولات عصر خود نقش‌هاى بزرگ و حساسى ايفا كرده‌اند و چون اين تحولات، منشأ حركت‌ها و دگرگونى‌هاى مثبت بسيارى در آيندۀ مردم و جامعه بوده است، نام و ياد ايشان ماندگار شده و از آنان به نيكى و عظمت ياد مى‌شود.
يكى از اين نمونه‌هاى ممتاز و كم‌نظير و الهى در تاريخ اسلام، وجود مقدس ابوالفضل العباس (عليه السلام) ، فرزند بزرگ اميرمؤمنان (عليه السلام) از بانوى گرامى «ام‌البنين كلابيه» است. وى سه تن از امامان معصوم (عليهم السلام) را درك كرد و در محضر پرفيض و بركت ايشان به مراتب بالاى كمال و فضيلت نايل آمد. لياقت‌ها و شايستگى‌هاى ذاتى ايشان و همراهى سى‌وچند ساله با مكتب تعليم و تربيت اميرمؤمنان و امام حسن و امام حسين (عليهم السلام) ، چهره‌اى درخشان و آراسته به ارزش‌هاى والاى انسانى از او آفريد. سيره و زندگى ابوالفضل العباس (عليه السلام) در موقعيت‌هاى حساس، به‌ويژه نقش پررنگ و سرنوشت‌ساز او در حماسۀ كربلا، گواهى است روشن بر اين واقعيت. حضرت عباس همواره به مقام و منزلت ويژه و الهى مربيان ربانى خود واقف بود و مى‌كوشيد وظيفه‌اى را كه در هر زمان نسبت به آنها بر عهده داشت، به نيكوترين و مخلصانه‌ترين وجه به انجام رساند. اوج اين حق‌شناسى و ارج‌گزارى در همراهى وى با كاروان حسينى، و شجاعت‌ها و ايثارگرى ها و مرادانگى‌ها و وفادارى‌هاى‌اش در واقعۀ عاشورا جلوه‌گر شد.