126و نبرد شديدى رخ داد و از دو طرف جماعتى كشته شدند و سعوديها شكست خورده بازگشتند، اما در جاهاى ديگر عراق قتل و غارت بسيار كردند؛ چندان كه ما از ترس حملۀ دوبارۀ آنها مدتى درس و بحث را رها كرديم. سعود همچنين بر مكه - كه خدايش شرافت دهد - و بر مدينۀ منوره مستولى گرديد و به مدت سه سال امر حج و حاجيان را تعطيل نمود؛ اما پس از اين، ديگر چه اتفاق‌هايى خواهد افتاد، خدا خود داناست و «لا حول و لا قوة الا بالله» . 1
ابن سيد بزرگوار - كه خدايش رحمت كند - در آخر كتاب «الوكاله» به خطّ خويش چنين آورده:
«اين جزء از كتاب «مفتاح الكرامة» بعد از نيمه‌شب نهم ماه رمضان المبارك سال 1225 به دست مصنفش در حالى به پايان رسيد كه خاطر پريشان و حال، دگرگون و ناشاد است؛ چرا كه اعراب معتقد به عقايد و هابيت، نجف اشرف و حرم امام حسين (عليه السلام) را محاصره كرده، راه‌ها را بسته و زائران حسينى را در مسير بازگشت از زيارت نيمۀ شعبان غارت نموده و تعدادى زيادى از آنها را كشته‌اند. بيشتر كشته‌ها از غير عرب هستند. گفته شده كه شمار كشته‌ها 150 نفر بوده؛ كمتر نيز گفته‌اند. عده‌اى از زائران در حلّه گرفتار شده‌اند و نميتوانند به نجف بازگردند. عده‌اى در حلّه روزه ميدارند و عده‌اى به حسكه رفته‌اند و ما گويا در محاصره قرار داريم و اعراب هنوز بازنگشته‌اند. آنها از كوفه تا دو فرسنگى كربلا را در دست دارند. در ميان قبايل عراق نيز وضع آشفته‌اى حاكم است. خزعل‌ها با هم ناسازگار و آل‌بعيج و آل‌جشعم با هم در جنگند. والى معزول بغداد نيز با والى جديد درگير اختلاف و مشاجره است. به سبب بسته بودن راه‌ها، خبرها چنان كه بايد، به