33مناقبشان به شمار مى‌رود. اين عزادارى، گاهى در حرم‌ها انجام مى‌گيرد. گاهى برخى افراد وقف يا نذر مى‌كنند كه در عتبۀ مقدس امامان و امام‌زادگان، مراسم سوگوارى و اقامۀ عزا و خواندن روضه بر مصائب اين خاندان انجام گيرد. به‌ويژه در جاهايى مثل حرم حسينى، اقامۀ عزا در ماتم سرور شهيدان مطلوب‌تر است.

توّابين به رهبرى «سليمان بن صرد خزاعى» كه در سال 65 هجرى به خون‌خواهى شهداى كربلا قيام كردند، ابتدا در «نُخيله» جمع شدند و اردو زدند. پس از سه روز با تكميل نيروها و سازمان‌دهى افرادشان، به كرانۀ فرات رفتند و سپس در كربلا حاضر شدند. وقتى به محل قبر سيدالشهدا (ع) رسيدند، يكصدا صيحه زدند و به شدّت گريستند و در عزاى سالار شهيدان اشك ريختند؛ گريه‌اى كه پيرامون قبر حسين (ع) نظيرش ديده نشده بود. آن‌گاه با فرياد «يا لثارات الحسين» قيام خود را آغاز كردند. ¹

در قيام مختار درسال 66 هجرى نيز چنين شد. مختار به زيارت قبر اباعبدالله (ع) رفت و قبر او را بوسيد و گريست و پس از تجديد پيمان با شهيدان كربلا، قيام خود را آغاز كرد. ²

علقمه

نام نهرى كه از فرات منشعب مى‌شد و ياران امام حسين (ع) در كربلا نزديك آن اردو زدند. پس از ورود امام به آن سرزمين، چندهزار نيروى سپاه كوفه از سوى عمر سعد بر نهر علقمه گماشته شدند تا مانع آب برداشتن