135
درآمد
نجف اشرف كه بر بالاى يك بلندى قرار گرفته و زمينى شنى و نرم دارد، از دو جهت شمال و شرق، بر سرزمينى به نام «وادى‌السلام» سايه افكنده؛ جايى كه مملو از قبور مؤمنين و بزرگانى است كه در آن‌جا خفته‌اند و تعدادشان از صدها هزار گذشته است. گنبد طلايى حرم امير مؤمنان على (ع) چشم هر مسافرى را از دور نوازش مى‌دهد. اين گنبد زرّين، به قدرى جلال و جبروت و هيبت دارد كه در رفعت و والايى، شانه به شانه آسمان ايستاده است.
نجف سرزمينى با قدمت چندهزار سال، اعتبار و شهرت عالم‌گيرش از وقتى بود كه مولى‌الموحّدين قدم مبارك خويش را بر اين سرزمين نهاد و پيكر آسمانى‌اش در اين تربت به امانت سپرده شد و اين خاك، تمام قدس و بركت خويش را مرهون اين مرد آسمانى است.
مرقد مطهّر امير مؤمنان (ع) ده‌ها سال مخفى بود تا از تعرّض و سوء قصد خوارج ايمن باشد؛ امّا در دوره امامت امام صادق (ع) توسط ايشان آشكار گرديد و سيل خروشان ارادتمندان حضرتش را به سوى خود كشاند.
اين حرم در قرن چهارم هجرى به اوج شكوه و عظمت خود رسيد. «عضدالدوله بُويهى» در جمادى‌الاول سال 371 قمرى (برابر با 981م) اين حرم مطهر را زيارت كرد و براى استحكام بنا و نوسازى قسمت‌هايى از آن، هزينه بسيار صرف كرد. كم‌كم صاحبان صنايع و حِرَف خود را به اين سامان رساندند و عمران و آبادى و پيشرفت را با خود به ارمغان آوردند.