36اين‌كه دعا و زيارت را «قرآن صاعد» خوانده‌اند، مطلب درستى است و گفته‌اند لطف خدا در قرآن نازل است، اما قرآن صاعد، بالاتر از لطف است؛ چراكه اجابت و پذيرفتن است (وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونى أَسْتَجِبْ لَكُمْ) 1چقدر آيات قرآن ظريف نقل كرده است: (بِما غَفَرَ لى رَبِّى وَ جَعَلَنى مِنَ الْمُكْرَمينَ) 2اول خداوند مى‌آمرزد و پاك مى‌كند و سپس از مكرمين قرار مى‌دهد. حق متعال انسان را كرامت داد تا عبادت نفس اماره نكند و اگر گناهى دارد، خدا مى‌آمرزد.
از كجا بدانيم زيارت و دعاى ما مقبول است؟
ملاك را امام صادق (عليه السلام) در حديثى فرموده‌اند. شخصى از امام سئوال كرد از كجا بدانيم شما ما را دوست داريد و قرب و منزلت ما نزد شما چقدر است؟ حضرت فرمود: ببين خودت چقدر احساس آن محبت و قرب و منزلت را نسبت به ما دارى؛ به همان مقدار كه مى‌فهمى، در طرف ما هم همان‌گونه است. اگر بخواهيم بدانيم چقدر نزد خدا برترى داريم، بايد ديد خدا نزد ما چقدر منزلت دارد. در قبولى زيارت هم اين‌گونه است. بايد ببينيم چقدر قرب و منزلت در عبادت و زيارتمان بوده، به همان ميزان هم جايگاه و قبولى زيارتمان را درك مى‌كنيم و اين معيارى است براى ما. اگر مى‌خواهى بدانى چقدر فلانى تو را دوست دارد، ببين تو چقدر او را دوست دارى و در باب محبت، امر طرفينى است.
البته روشن است كه تمام شخصيت‌هاى بزرگ و باعظمت، به ميزان قرب ايشان نزد حق متعال، عظمت زيارت ما را هم تغيير مى‌دهند و اى بسا براى بعضى اين‌گونه باشد كه در زيارت يكى از اولياءالله بالخصوص براى او يك ظرفيت و حقيقتى پيدا كند كه نسبت به زيارت ديگر بزرگان حاصل نگردد؛ لذا گاهى ممكن است زيارت يك امام‌زاده براى شخصى كارگشا باشد؛ مثلا مى‌گويد من نتيجه و حاجتم را از اين امام‌زاده گرفتم و اين‌جا يك ارتباط معنوى ايجاد شده است؛ مانند راديويى كه مى‌خواهد گيرنده امواج باشد؛ بايد طول موج متناسب با آن گيرنده داشته باشد تا ارتباط برقرار شود. انسان هم در معنويات اين‌گونه است كه ممكن است به زيارت ائمه برود، اما اين قرب حاصل نگردد و ممكن است در زيارت امام‌زاده‌اى اين قرب حاصل شود. لذا امام‌زادگان واسطه فيض هستند.