35

ب) حضور قلب:

از لحظه‌اى كه قدم در مسير زيارت برمى‌دارد، مهم رعايت حضور قلب است. بداند براى چه دارد اين قدم را برمى‌دارد و از خدا بخواهد كه حضور قلب كامل نصيب او شود و با معرفت كاملى به سمت مطلوب كه زيارت حقيقى و زيارت حق متعال است راه يابد.

حضور قلب، چگونه حاصل مى‌شود؟

حضور قلب با رعايت چند امر اتفاق مى‌افتد:

الف) طهارت قلب:

قلبى كه معاصى و گناه در آن است، از معرفت الهى و تجلى الهى منقطع است.

ب) جلب لطف الهى:

آنچه كه باعث لطف عنايت حق تعالى است را بايد انجام داد. اگر گناهانى بوده، بايد توبه كرد. اگر ديونى دارد، ادا نمايد و ابراء ذمه كند.

ج) طلب:

از امورى كه انسان در كل نظام وجود و وجود خود حس مى‌كند، طلب كردن است. حقيقت زيارت و دعا هم طلب است. به حقيقت از خدا بخواهد. خيلى اوقات ظاهر خود را اهل مطالبه قرار مى‌دهيم، اما باطنا اهل طلب نيستيم. آيت‌الله بهاءالدينى مى‌فرمود: طلبه‌اى بود مى‌گفت دعا مى‌كنم و مستجاب نمى‌شود. به او گفتم: به حقيقت نخواسته‌اى! و اگر به حقيقت خواسته بودى، لبيك از جانب خدا حاصل مى‌شد. زمانى لبيك مى‌شنوى كه واقعا خواسته باشى و اگر خواستن از طرف خدا بود، خدا تو را به درگاه خويش طلب كرده؛ اما حقيقتا لبيك نگفته‌اى! اگر لبيك واقعى گفتى، طلب هم مى‌كنى و خدا هم لبيك تو را پاسخ مى‌گويد.