11
نمونه‌هايى از تجلى عشق عاشورايى
در حادثه كربلا حداقل دو جنبه روشن وجود دارد:
الف) جنبه توحيدى و عرفانى كه در همه فراز و نشيب‌ها، مصائب و متاعب، چه از سوى امام حسين (ع) و چه از سوى اهل بيتش يا اصحابش متجلّى بود؛ به‌خصوص كه امام حسين (ع) در اولين خطبه‌هايش فرمود:
«رَضى‌الله والله رضانا اهل‌البيت» ؛
1
رضاى خدا رضاى ما اهل بيت است كه به تعبير استاد مطهرى (رحمه الله) «جنبه پاك‌باختگى درراه خدا و ماسواى خدا را هيچ انگاشتن» 2است يا اين كه امام حسين (ع) درلحظه شهادت فرمود: «رضاً بقضائك و تسليماً لأمرك لامَعبودَ سِواك يا غياث المستغيثين» ؛ 3خدايا راضى به قضا وسرنوشتى‌ام كه برايم رقم زدى ومعبودى جز تو نيست، اى فريادرس فريادخواهان.
اين سخن، توحيد علمى و عملى را به نمايش مى‌گذارد و تأييد و تأكيدى بر اين آيات نورانى سوره فجر است:
(يا أَيتُها النَّفْسُ المُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِى إِلى رَبِّكِ راضِيةً مَرْضِيةً * فَادْخُلِى فِى عِبادِى * وَادْخُلِى جَنَّتِى) ؛
4
تو اى نفس و روح آرام‌يافته! به سوى پروردگارت بازگرد، در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است، در آى و در بهشتم وارد شو.
ب) جنبه حماسى و قيام در مقابل دستگاه جبّار حاكم. امام با درك شرايط فرهنگى، سياسى و اجتماعى عصر خويش به خوبى دريافته بود كه جامعه اسلامى چگونه به تدريج استحاله شده و به سوى مرگ تدريجى دين، ارزش‌هاى دينى و اسلامى حركت مى‌كند و بايد براى