92نجم‌الدين ابوالقاسم عبدالله بن حملان؛ 4. سيد جمال‌الدين يوسف بن ناصر بن حماد حسينى (727) ؛ 5. سيد جلال‌الدين جعفر بن على حسينى؛ 6. علم‌الدين مرتضى على بن عبدالحميد فخار موسوى (760) ؛ 7. رضى‌الدين على بن عبدالكريم بن طاووس (721) ؛ 8. پدر بزرگوارش سيد ابوجعفر قاسم بن حسين (زنده به سال 603) ؛ 9. قاضى ابوعلى محمد بن محفوظ بن وشّاع (725) ؛ 10. صفى‌الدين محمد بن حسن بن الرضا علوى (735) ؛ 11. صفى‌الدين محمد بن محمد بن ابى الحسن موسوى؛ 12. جلال‌الدين محمد بن محمد كوفى هاشمى؛ 13. كمال‌الدين حسن بن محمد آوى حسينى (720) ؛ 14. زين‌الدين جعفر بن على حلّى؛ 15. سيد ناصرالدين عبدالمطلب حسنى جزرى (753) ؛ 16. كمال‌الدين على بن حسين بن حماد واسطى (745) ؛ 17. سيد فخرالدين احمد بن على بن عرفه حسينى؛ 18. سيد مجدالدين ابوالفوارس محمد بن اعرج حسينى؛ 19. سيد ضياءالدين عبدالله بن محمد بن اعرج حسينى (683 - 754) ؛ 20. محمد بن غزال مصرى كوفى.
اين بزرگواران مشايخ روايى وى بوده‌اند؛ اما استادانى كه علوم را از آنان فرا گرفته:
1. ابوعبدالله بن اعرج (745) ؛ 2. محمد بن محمد بن مطهر فخرالمحققين؛ 3. على بن محمد على كاشانى؛ 4. رضى‌الدين على بن احمد مزيدى (757) ؛
دانشمندانى كه وى با آنان هم‌دوره بوده و از آنان بهره گرفته و روايت كرده و آنها نيز از وى روايت كرده‌اند:
1. سيد عزالدين حسن بن ابى‌الفتح دهان حسينى؛ 2. جمال‌الدين احمد بن محمد حداد (زنده به سال 745) ؛ 3. شمس‌الدين محمد بن على بن غنى. 4. قوام‌الدين محمد بن فقيه على بن مطهر (برادرزاده علامه حلّى) ؛ 5. ظهيرالدين محمد بن محمد بن مطهر. 1
ابن معيّه عمرى طولانى داشت و در حيات طيبه خود توانست از اساتيد برجسته بسيارى بهره‌مند شود كه تعداد اساتيد وى را بالغ بر شصت نفر شمرده‌اند.
از نكته‌هاى جالب در زندگى اين عالم ربانى اين است كه وى به شهيد اول، محمد بن مكى عاملى (شهيد سال 786) در تبارشناسى اجازه داده و در پايان، خودش از شهيد اجازه گرفته است. 2