105پيكرهاى شهدا را افتاده بر زمين ديدند؛ پس آنهارادفن كردند» همچنين دراين كتاب آمده است: «عده‌اى از يهوديان، نزديك كربلا زندگى مى‌كردند. آنها اهل خيبر بودند و پس از آن كه رسول خداصلى‌الله وعليه وآله قلعه‌هاى ايشان را گشود، كوچ كردند و در نزدكى كربلا ساكن شدند. رئيس ايشان، ابراهيم و روتيل نام داشت.
رسم آنها اين بود كه شب‌ها بر پشت بام خانه‌هاشان مى‌خوابيدند. در شب شهادت امام حسين(عليه السلام) و يارانش، آنها نورهايى را مشاهده كردند كه از آسمان به زمين مى‌آمدند و به آسمان بالا مى‌رفتند؛ پس با خود گفتند: گويا اين كشته‌ها نزد خداوند، مرتبه‌اى عظيم دارند كه نورهايى از پيكرهاشان به آسمان ساطع مى‌شود؛ پس تصميم به دفن شهدا گرفتند و راهى كربلا شدند».
بنابراين، طبق ظواهر امر، ترديدى نيست كه بنى اسد جسم امام حسين(عليه السلام) را پس از نمازگزاردن بر او، در مكانى كه اكنون قبر آن حضرت است، به خاك سپردند.
قبر عباس بن على (عليهما السلام)
آن چه مسلم است و دربارۀ آن رواياتى وجوددارد و محققان به آن تصريح كرده‌اند، اين است كه عباس بن على (عليهما السلام) همان جا كه به شهادت رسيد، به خاك سپرده شد و هم اكنون آن قبر، بارگاهى است شكوهمند كه مردم آن را زيارت مى‌كنند.
دربارۀ نهر علقمه كه مشهور است، بايد گفت: كه درآن زمان، نه نهرى آن جا وجود داشته و نه شخصى به نام علقمى در آن جا زندگى مى‌كرده است و سال‌ها پس از شهادت حضرت عباس(عليه السلام) كشاورزى علقمى نام، نهرى از شط فرات براى زراعت خود ايجاد كرد و آن را از كنار قبر حضرت عباس بن على (عليهما السلام) عبور داد و از آن پس، آن قبر در كنار نهر علقمى قرار گرفت. در اين باره، حكايت مناسبى از شاه اسماعيل صفوى را نقل خواهيم كرد.
مزار على بن حسين (عليهما السلام)
آن چه دربارۀ قبر على بن حسين حضرت على اكبر(عليه السلام) يقين است ودر اخبار و روايات آمده و شيخ مفيدبرآن تصريح كرده و فقهاى ديگر نيز در كتابهاى خود نوشته‌اند، اين است كه آن حضرت در پايين پاى پدر بزگوارش به خاك سپرده شد. عين عبارت «الارشاد» اين است: «نزديك پاهاى حسين(عليه السلام) دفن گرديد».
در زيارت ناحيه مقدسه، چنين مى‌خوانيم:
هرگاه خواستى شهداء را زيارت كنى، پايين پاى امام حسين(عليه السلام) كه قبر على بن حسين (عليهما السلام) آن جا است، بايست.