185پيكرهاى بى جان بزرگان و صاحب منصبان شيعه و كسانى كه قدرت مالى خوبى دارند و از پرداخت هزينه‌هاى اين انتقال بر مى‌آيند، به كربلا آورده مى‌شود. . . گاهى در يك قافله، بيش از هزار پيكر انتقال مى‌يابد و حداقل دو نفر همراه هر پيكر مى‌باشند.
نويسنده، كتاب‌هاى مدينه الحسين، نوشتۀ سيد محمد حسن كليد دار، تاريخ مراقدالحسين، نوشته سلمان آل طعمه، مشاهير به خاك سپرده شده در كربلا، نوشتۀ ابراهيم زنگنه و اعلام كربلا، نوشتۀ احمد حائرى را از منابع كتاب خويش معرفى كرده، اما معتقد است كه تا كنون كتابى با اين موضوع، منتشر نشده است.
وى در پايان چند نكتۀ زير را بيان مى‌كند:
1.1. تعداد دقيق شهداى كربلا، محلّ اختلاف ميان مورخين است. بنابراين سعى شده تا با جست و جو، نزديك ترين عدد به واقع به دست آيد.
2.2. در برخى كتاب‌هاى تاريخى نقل شده كه فلان شخص در مشهد امام حسين (ع) به خاك سپرده شده، در حالى كه منظور از مشهد حسين، كربلا نيست؛ بلكه مثل مشهد الحسين در شهر حلب است كه همان مقام راس الحسين23 است و يا منظور مقبره‌هايى است كه به نام امام حسين (ع) نام‌گذارى شده‌اند. بنابراين، بايد توجه داشت كه مشهد الحسين نامى مشترك در ميان چند منطقه است و ما با كنكاش دقيق، از بروز چنين اشتباهاتى جلوگيرى نموده‌ايم.
براى نمونه، بخش‌هايى از كتاب را انتخاب كرده، در پنج رديف به محضرتان ارائه مى‌كنيم:
1. جون بن حَرىّ؛
جون بن حَرىّ بن قتادة بن اعور بن مساعده بن عوف، برده اى سياه پوست بود كه امير مومنان على بن ابيطالب (ع) او را به مبلغ صد و پنجاه دينار از فضل بن عباس بن عبدالمطلب خريد. او همراه ابوذر، صحابى بزرگوار رسول خدا (ص) بود؛ تا اين كه ابوذر از دنيا رفت.
پس از فوت ابوذر، او به اهل بيت (عليهم السلام) پناه آورد و در ركاب اميرمومنان (ع) و امام مجتبى (ع) و بعد همراه امام حسين (ع) بود و در سفر امام از مدينه به مكه و بعد به عراق، امام (ع) را تنها نگذاشت و هميشه يار وفادار آن حضرت بود و با اين كه او در سال 61 هجرى، پيرمرد شده بود.