184
ج. حَرَم حسينى؛
طبق روايات رسيده، حرم حسينى بسيار وسيع تر از حائر است؛ به نحوى كه حائر در مركز آن واقع مى‌شود. محدوده اى كه براى حرم حسينى در روايت امام صادق (ع) 1آمده، يك فرسنگ در يك فرسنگ از چهار طرف مى‌باشد كه محيطى در حدود سى كيلومتر مربع را در بر مى‌گيرد.
امام حسين (ع) اين سرزمين را هنگام فرود آمدن در كربلا از صاحبانش كه در غاضريّه و نينوا بودند، به شصت هزار درهم خريدارى كرد و با فروشندگان شرط كرد كه سه روز از زائرانش پذيرايى كنند و ايشان را به سوى مرقدش هدايت نمايند. 2
د. سنت به خاك سپارى در كربلا؛
پيكر مقدس امام حسين (ع) و شهداى كربلا به اين خاك، تقدس بسيار داده و پيروان مكتب اهل بيت (عليهم السلام) ، به ويژه عالمان و بزرگان، شوق فراوانى داشته‌اند كه منزل آخرشان در جوار مرقد پاك سيد الشهداء (ع) باشد.
برخى از نويسندگان معاصر به نقل از مدينه الحسين، نوشتۀ سيد محمد حسن كليدار، معتقدند كه اولين كسانى كه در كنار مرقد نورانى امام حسين (ع) به خاك سپرده شدند، جمعى از اصحاب امام صادق (ع) ، مثل سلمان بن مهران اعمشى، حسن بن محبوب، ابوحمزه ثمالى و عقبه بن عميق سهمى بوده اند؛ اما به نظر مى‌رسيد كه اولين‌هاشمى كه در حائر آرميد، سيد ابراهيم مجاب مى‌باشد. او فرزند محمد عابد و نوۀ امام موسى كاظم (ع) بود كه از كوفه به كربلا رفت و ساكن حائر شد و به وسيلۀ ماموران متوكل، بسيار صدمه ديد. او اولين كسى است كه فرزند بزرگش به حائرى معروف شد. 3
يكى از اصحاب امام رضا (ع) به نام عثمان بن عيسى 4نيز اولين غيرهاشمى بوده كه در حائر حسينى، آرميده است.
جعفر خليلى در بخش پنجم از جزء هشتم موسوعه عتبات كه مربوط به كربلاست، نوشته‌هاى برخى از جهان گردان اروپايى نسبت به انتقال جنازه به كربلا را نقل كرده است. 5
«جان اشر» ، عضو جمعيت جغرافى‌دانان سلطنتى لندن كه از عراق و ايران، ديدار كرده است، مى‌نويسد: