179در اين شهر، مزار امام‌زادگانى چند نيز وجود دارد؛ مثل ابوبكر فرزند اميرمؤمنان؛ محمد بن قاسم و برادرزاده‌اش على، از نوادگان حضرت اباالفضل (ع) ؛ هارون فرزند امام كاظم (ع) ؛ عبدالله محض، نوه امام مجتبى (ع) ؛ عبدالله بن حسن مكفوف؛ حسن الأسمر از نوادگان زيد شهيد و قبر رشيد هجرى و بسيارى ديگر كه در مورد بعضى‌ها اختلاف است.
قصد عمده ما ديدار قبور علماى شيعه در اين شهر بود. عصرهنگام به حلّه رسيديم. اولين جايى كه ديدار كرديم، قبر سيد بن طاووس، از علماى شيعه و صاحب تأليفات بسيار، به‌ويژه در ادعيه و زيارات بود. نسب وى با چند واسطه به حسن منتّنى مى‌رسد. وفاتش در سال 644 هجرى بوده است. كتاب «لهوف» او را كه از مشهورترين مقاتل است، همه مى‌شناسند. حلّه، شهرى شلوغ و پرجمعيت و پرجنب‌وجوش بود و آثار نشاط و كار مردم به چشم مى‌آمد. قبر سيد بن طاووس در وسط حلّه و در منطقه باب المشهد يا جامعين بود؛ زيرا در دو مسجد آن حوالى وجود داشت.
به زيارت قبر ابن‌ادريس (متوفاى 598) صاحب كتاب معروف «سرائر» رفتيم. نقش ابن‌ادريس در احياى فقه شيعه و ارائه نظريه‌هاى محققانه مورد توجه علما قرار دارد. گفتند قبر «شيخ عبدالعزيز السّراى» هم در همين محدوده است؛ كسى كه در جنگ نهروان پرچمدار امام على (ع) بود و در اين منطقه دفن شد.
از جاهاى ديدنى ديگر حلّه «مقام امام صادق (ع)» بود. با