137اين منطقه، او را دستگير كرد و مورد بازجويى قرار داد و روانه زندانش كرد تا درباره‌اش از حضرت على (ع) فرمانى دريافت كند. نعمان از اين وضع ناراحت و بيمناك بود؛ زيرا به مولاى پرهيزگاران گفته بود كه براى اقامت در جوار ايشان به عراق آمده است. پس براى رهايى از اين گرفتارى به قرظة بن كعب انصارى متوسل شد. وى در حوالى عين التمر براى حضرت على (ع) مآليات و صدقات جمع‌آورى مى‌كرد. با اصرار فراوان قرظه، نعمان از آن وضع نجات يافت و به سرعت از عين التمر و قلمرو انبار دور شد و خود را به معاويه رساند و ماجرا را به وى بازگفت. نعمان بن بشير از مخالفان و معاندان حضرت على (ع) و هوادار بنى‌اميه بود. وى بعدها از سوى معاويه حاكم كوفه شد و پس از هلاكت يزيد، با عبدالله بن زبير بيعت كرد. سرانجام در سال 65 هجرى «خالد بن خلى كلاعى» او را كشت. مختار ثقفى دختر نعمان را به همسرى خويش برگزيده بود.
معاوبه به اطرافيان خود گفت: آيا كسى هست كه با گروهى سواره به سواحل فرات برود و اهالى اين نواحى را بترساند؟ نعمان اعلام آمادگى كرد و با دوهزار سرباز به سوى عراق حركت كرد و در عين التمر اردو زد. مالك ماجرا را به امام على (ع) گزارش داد و از امام دستور خواست. در اين حال براى دفع شرارت‌هاى قواى نعمان، از «مخنف بن سليم» كه در كناره‌هاى فرات مشغول جمع‌آورى صدقات على (ع) بود يارى خواست. جنگ شب‌هنگام درگرفت و برخى از افراد طرفين كشته