30هم‌چنين در اين جنگ حضرات آيات: سيد اسماعيل يزدى، سيد محسن حكيم، سيد شهاب‌الدين نجفى مرعشى و سيد محمدتقى خوانسارى نيز حضور داشتند. آيةالله خوانسارى در اين نبرد به اسارت نيروهاى انگليسى در آمد و به سنگاپور، از مستعمرات انگليس تبعيد شد و مدت چهار سال در آن‌جا حبس گرديد. 1سپس به طور معجزه‌آسايى توسط شخصى فرارى داده شد و به ايران بازگشت و مدتى مرجعيت حوزه علميه قم را بر عهده گرفت. 2آيةالله مرعشى نجفى كه در اين نبرد طلبه جوانى بود، مسؤوليت، آب‌رسانى به رزمندگان را بر عهده داشته است. 3
علما و طلاب با هماهنگى فرماندهان عثمانى به سه دسته تقسيم شدند: دسته اول به فرماندهى شيخ‌الشريعه اصفهانى، سيد مهدى حيدرى و سيد مصطفى كاشانى در جبهه مركزى قرنه مستقر شدند؛ دسته دوم به فرماندهى شيخ مهدى خالصى و پسرش شيخ محمد، سيد محمد فرزند آيةالله يزدى، شيخ جعفر راضى و سيد كمال حلّى و عبدالكريم جزايرى در جبهه سمت چپ و دسته سوم نيز به فرماندهى حضرات آيات: سيد محمدسعيد حبوبى، سيد محسن حكيم و شيخ باقر آل‌حيدر در جبهه راست شعيبه به نبرد پرداختند. 4
مرجع تقليد شيعه آيةالله سيد محمد كاظم يزدى كه به سبب كهولت سن، از حضور در جبهه عاجز بود، با جسم نحيف خويش اوضاع را زير نظر داشت و از طريق فرزندش سيد محمد از وضع جبهه‌ها اطلاعات لازم را به دست مى‌آورد و در ترغيب مجاهدان هرگز درنگ نداشت. در يكى از نامه‌هاى اين مرجع بزرگ خطاب به فرزندش سيد محمد چنين آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحيم. فرزند عزيزم! سيد محمد سلمه الله تعالى. تلگراف واصل شد. از آن چنين برمى‌آيد كه تصميم بر دفاع در برابر دشمن داريد. تو با اين اقدام و اهتمام در انجام اين فريضه الهى مرا شاد نمودى؛ چون تو در امر جهاد با ديگران اولويت دارى و بايد پيشقدم شوى. خداوند به تو و همه مؤمنين در برابر كافران نصرت