29آيةالله شيخ مهدى خالصى (متوفاى 1344 ق) و آيةالله سيد مهدى حيدرى (متوفاى 1336 ق) از عالمان مجاهد حوزه كاظمين، رهبرى قيام را در اين شهر بر دوش گرفتند و هر يك با حكمى جداگانه مردم را به قيام دعوت كردند. شيخ مهدى خالصى در بيانيه مهمى با نام «الحسام البتّار في جهاد الكفار» تأكيد كرد كه بر همه مسلمانان واجب است تمام اموال خود را در اين جهاد صرف كنند تا اين غائله به نفع اسلام خاتمه يابد و اگر كسى از بذل مال امتناع ورزيد، بر ديگران واجب است به اكراه از وى بستانند. 1همين‌طور آيةالله سيد مصطفى كاشانى، آيةالله شيخ الشريعه اصفهانى، آيةالله ميرزا مهدى خراسانى و سيد على تبريزى اعلاميه‌ها و بيانيه‌هاى جداگانه‌اى در اين راستا صادر كردند. 2
حضور علما در خط مقدم جهاد
در اين شرايط حساس، علما هرگز به صدور فتوا، بيانيه و سخنرانى بسنده نكردند؛ بلكه در عمل وارد ميدان شدند و حتى به خط مقدم جبهه رفتند. هفتم محرم 1333 جمعى از طلاب و فضلا به رهبرى حضرات آيات: ملا فتح الله، معروف به شيخ الشريعه اصفهانى (متوفاى 1339 ق) ، سيد على داماد، سيد مصطفى كاشانى (متوفاى 1337 ق) و پسرش سيد ابوالقاسم كاشانى (1340 ش) ، سيد محمد (فرزند آيةالله سيد محمد كاظم يزدى) ، شيخ محمدحسين كاشف الغطاء (متوفاى 1333 ق) از نجف به سوى سماوه و ناصريه حركت كردند. عصر روز سه‌شنبه، دوازدهم محرم نيز جمعى از مجاهدان به رهبرى آيةالله سيد مهدى حيدرى (متوفاى 1336 ق) از كاظمين به سوى جبهه‌ها حركت كردند. مردم كاظمين اين كاروان را تا بغداد بدرقه كردند و در بين راه شعارهاى بسيارى در تشويق آنان سر مى‌دادند. آيةالله گاه براى آنان صحبت مى‌كرد و مردم را به شركت در جهاد تشويق مى‌نمود؛ به طورى كه نوشته‌اند تا آخر ماه صفر، شهر كاظمين از جوانان خالى شد و فقط پيرمردان در آن به چشم مى‌خوردند. وقتى كاروان آيةالله حيدرى به شهر العماره رسيد، شايع كردند كه اين شهر در محاصره دشمن قرار گرفته، ولى او با سخنان حماسى، حاضران را به مقاومت فرا خواند و بيم و هراس را از دل آنان زدود. آن‌گاه او و همراهان به وسيله بلم و قايق خود را به جبهه قرنه رساندند. 3
در چهارم صفر 1333، گروه دوم مجاهدان نجف به رهبرى حضرات آيات: شيخ عبدالكريم جزائرى، شيخ حسين حلى، شيخ حسين واسطى، شيخ جعفر، شيخ عبدالحسين، شيخ منصور محتصر و جمع زيادى از طلاب و فضلا عازم جبهه‌هاى نبرد شدند. 4