27
قال الامام على بن الحسين (عليه السلام) فى حديث لابى حمزة: هل لك ان تزور معى قبر جدّى على بن ابى‌طالب(عليه السلام) قلت: اجل، فسرتُ فى ظلّ ناقته يحدّثنى حتى اتينا الغريّين - و هى بقعة بيضاء تلمع نوراً - فنزل عن ناقته و مرّغ خدّيه عليها و قال: يا ابا حمزة هذا قبر جدّى على بن ابى‌طالب(عليه السلام)، ثم زاره بزيارة اوّلها: السّلام على اسم اللّه الرّضى و نور وَجههِ المُضىءِ، ثمّ ودّعه و مضى الى المدينة »؛ 1
امام زين العابدين(عليه السلام) طبق روايتى به ابى حمزه فرمود: «آيا با من به زيارت قبر جدّم على‌بن‌ابى‌طالب(عليه السلام) مى‌آيى؟ گفتم: بله، مى‌آيم؛ من هم همراه او در سايۀ شتر او حركت مى‌كردم و او با من گفت‌وگو مى‌كرد؛ تا اين كه به نجف، محل دفن على(عليه السلام) رسيديم - كه قطعه‌اى نورانى و سفيد بود و مى‌درخشيد - پس امام از شترش پايين آمد و صورتش را روى آن گذاشت و فرمود: اى اباحمزه! اين قبر جدّم على‌بن‌ابى‌طالب(عليه السلام) است؛ سپس به زيارتى را خواند كه اول آن چنين بود: سلام بر اسم خدايى كه خشنود است و بر نور صورتش كه روشنى‌بخش است... سپس وداع كرد و به مدينه آمد.
2. مرحوم كلينى از امام باقر(عليه السلام) نقل كرده فرمود:
كان ابى على بن الحسين(عليه السلام) يقف على قبر النبى(صلى‌الله و عليه وآله) فيسلّم عليه و يشهد له بالبلاغ و يدعو بما حضرة ثم يسند ظهره الى المروة الخضراء الدقيقة العرض ممّا يلى القبر و يلتزق بالقبر و يسند ظهره الى القبر و يستقبل القبلة فيقول:...؛
2
پدرم حضرت على بن ابى‌طالب(عليه السلام) مى‌آمد كنار قبر پيامبر(صلى‌الله و عليه وآله) مى‌ايستاد و بر او سلام مى‌كرد و شهادت به ابلاغ رسالت آن بزرگوار مى‌داد و به آن چه در نظرش بود، دعا مى‌كرد؛ سپس پشت خود را به سنگ سبز كم عرض كنار قبر مطهر تكيه مى‌داد و به قبر مى‌چسبيد و كمر خود را به قبر تكيه مى‌داد و رو به قبله كرده، دعا مى‌كرد.
3. صاحب كتاب شفاء العزام بنقل از امام صادق(عليه السلام) آورده است:
عن جعفر بن محمّد بن علىّ بن الحسين بن علىّ بن ابى‌طالب، عن ابيه، عن جدّه (عليهم السلام) انّه كان اذا جاء يسلّم على النبى(صلى‌الله و عليه وآله) وقف عند الاسطوانة التى ممّا يلى الروضة فسلّم...؛
3
امام باقر(عليه السلام) از اجداد بزرگوارش نقل كرده است كه امام