12 به شما رسيد، بر كتاب خدا عرضه كنيد، اگر مطابق با كتاب خدا نبود و مخالف كتاب خدا بود، اين حجت نيست و حرف ما نيست.
خدا غريق رحمت كند مرحوم علامه مجلسى - رضوان الله تعالى عليه - را، ايشان مى‌فرمايد: طبق همين روايت، معلوم مى‌شود چيزهايى را به نام پيغمبر جعل كرده‌اند. براى اين‌كه اين روايت «ستكثر عَلَيّ القالَة» يا صادر شده و يا نشده، اگر صادر شده و پيغمبر فرموده است «به نام من دروغ جعل مى‌كنند»، معلوم مى‌شود احاديث موضوع داريم و اگر اين روايت صادر نشده باشد، همين دليل بر جعل است؛ براى اين‌كه همين را از پيغمبر نقل كردند. لذا ايشان مى‌فرمايد: اين روايت چه صادر شده باشد، چه صادر نشده باشد، مضمونش حق است؛ يعنى معلوم مى‌شود كه به نام پيغمبر(ص) احاديثى جعل مى‌كنند. پس هر روايتى چه معارض داشته باشد چه معارض نداشته باشد، بايد بر قرآن كريم عرضه شود.
لذا اول ما بايد خطوط كلى قرآن را ارزيابى كنيم، بعد روايت را بر قرآن عرضه كنيم.
وقتى آيات قرآن را بررسى مى‌كنيم، مى‌بينيم عموماتى دارد، اطلاقاتى دارد و خصوصياتى. هم عموم و اطلاقش شامل انبيا و غير انبيا مى‌شود، هم آن‌چه مخصوص انبيا است. تمام اين اطلاقات از (أَقِيمُوا الصَّلاٰةَ) ، از (كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيٰامُ) ، از مسئله جهاد، از مسئله حج، از مسائل امر به معروف و نهى از منكر، همه تكاليف، شامل انبيا و معصومين(عليهم السلام) مى‌شود. البته آن‌ها احكام مختصّه هم دارند؛ نظير وجوب نماز شب بر پيغمبر(ص) و مانند آن. ولى:
يك: (يُوصِيكُمُ اللّٰهُ فِي أَوْلاٰدِكُمْ) 1 اين‌گونه از عمومات مسئله ارث را تبيين مى‌كند و شامل پيغمبر [هم] مى‌شود. همه اين‌ها مشمول‌اند... .