25«قيام،چيزى را گويند كه چيز ديگرى بدان قوام گيرد و به اتكاى آن بايستد....»

اگر به ژرفاى اين واژه و مشتقات و هم‌خانواده‌هايش در قرآن بنگريم،نتيجه مى‌گيريم كه همۀ مسؤوليت‌ها و ارزشها در پرتو قيام است؛«قيام للّٰهِ»و اين هر نوع قيامى را كه براى خدا باشد دربر مى‌گيرد؛مانند قيام رسالتداران توحيد براى دعوت و هدايت؛ ¹يٰا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ * قُمْ فَأَنْذِرْ، وأنه لما قام عبد الله . ²

قيام،براى«تفكر و انديشه»و رهايى از بردگى فكرى و تقليدهاى كوركورانه در پيام آسمانى قرآن: قُلْ إِنَّمٰا أَعِظُكُمْ بِوٰاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلّٰهِ مَثْنىٰ وَ فُرٰادىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا. ³

قيام،براى«قسط و عدل»كه فلسفۀ رسالت پيامبران خدا بوده است: لِيَقُومَ النّٰاسُ بِالْقِسْطِ ⁴و شاهد عدل و داد بودن: كُونُوا قَوّٰامِينَ لِلّٰهِ شُهَدٰاءَ بِالْقِسْطِ . ⁵

قيام،براى برپا داشتن نماز: رَبَّنٰا لِيُقِيمُوا الصَّلاٰةَ. ⁶

قيام،براى احياى دين و پابرجا ساختن وحدت در پرتو دين و پرهيز از تفرّق و اختلاف: أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لاٰ تَتَفَرَّقُوا فِيهِ . ⁷

قيام و استقامت در توحيد و يكتاپرستى: أَنَّمٰا إِلٰهُكُمْ إِلٰهٌ وٰاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ. ⁸

و قيام در مناسك حج و طواف و نماز و خضوع و پرستش: وَ طَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطّٰائِفِينَ وَ الْقٰائِمِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ. ⁹