14خود را «غازيان» بخوانند و باعث شوند مردم و ملّت‌ها در سايۀ واژۀ غزا و مغازى، اسلام را دين شمشير معرفى كنند!
آيا مهم‌ترين انگيزه‌هاى گسترش تأليف آثارى تحت عنوان مغازى و غزوات ناشى از ذهنيّت و خوى حاكم بر جنگ‌جويان عرب و ترك و فرس در گسترش خلافت عربى و امپراطورى عثمانى و سلجوقى و فاطمى و صفوى و... نبوده است؟
آيا شمشيرزنانِ چنين حاكميّت‌هايى نيازمند تعبيرى چون «شمشير اسلام» نبودند تا بر كشتار و غارت و تصرّف و قدرت خود نقش و نگار اسلام كشند؟ كتاب حاضر مستندات چنين تعبيرهايى را مورد بررسى قرار داده است.
حرب
به سراغ واژۀ حرب، معادل جنگ در زبان فارسى رفتم. گفتم شايد قرآن به جاى غزا، واژۀ حرب را برگزيده است. هر چه در اشكال متعدّد اين واژه به صورت‌هاى حارب، يحاربون، حرب و... در قرآن تدبّر كردم، موردى را نيافتم كه قرآن يا مفسّران قرآن ذيل چنين آياتى، نشان دهند كه به وقايع بدر و احد و خندق و... مربوط است و به حرب پيامبر صلى الله عليه و آله ، حرب اسلام، يا حرب مؤمنان و... اطلاق مى‌شود. برعكس هر جا از اين واژه يادى شده، منظور، قصد و تلاش متعصّبان و كافران و بت‌پرستان است. براى مثال در آيۀ 107 سورۀ توبه، از عمل سازندگان مسجدِ ضرار با تعبير حٰارَبَ اللّٰهَ وَ رَسُولَهُ ياد شده است و يا در آيۀ 33 سورۀ مائده، به جزاى اخروى كسانى كه يُحٰارِبُونَ اللّٰهَ اشاره دارد و يا آيۀ 279 سورۀ بقره خطاب فرموده: فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللّٰهِ وَ رَسُولِهِ 1كه به تلاش جنگ‌جويان يهود اشارت دارد؛ فَإِمّٰا تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ . 2به پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:
اگر با كسانى كه پيمان صلح خود را مى‌شكنند، در نبردى روبرو شدى... كارى كنيد