49
5. علامه طباطبايى، بحارالانوار، ج 67، ص 71.
6. محمدتقى جعفرى، تفسير و نقد مثنوى، ص 263.
7. بحارالانوار، ج 90، ص 329، باب فضل البكاء.
8. ابوبكر بيهقى، دلائل النبوة، ج 7، ص 266.
9.
لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ. . .
نساء / 148 - شعرا / 227 - هود / 113 - حج / 39. (خداوند دوست ندارد كسى با سخنان خود بدىهاى ديگران را اظهار كند؛ مگر آنكه آن كس مورد ظلم واقع شده باشد) .
10.
إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ
مائده / 55 - نساء / 59 - بقرة / 254. (سرپرست و ولى شما تنها خداست و پيامبر او و كسانى كه ايمان آوردهاند، آنها كه نماز به پا ميدارند و در حال ركوع زكات مىدهند) .
11. . . . قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبَى. . . شوري / 23. (بگو من از شما هيچ اجر و مزدى بر اين دعوت نمىخواهم، جز دوستى و محبت به اهل بيتم.
12. . . . وَقَالَ يا أَسَفَى عَلَى يوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَينَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ يوسف / 84 (و گفت وااسفا بر يوسف! و چشمان او از اندوه سفيد شد، اما خشم خود را فرو برد و هرگز كفران و بىتابى نمىكرد) .
13. ذَلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ حج / 32 (و هر كس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانه تقواى دلهاى آنهاست) .
14. شيخ حرّ عاملى، وسائل الشيعه، ج 12، ص 90.
15. بحارالانوار، ج 44، ص 289، (باب ثواب البكاء) .
16. همان، ص 60.
17. ابنسعد واقدى، طبقات الكبرى، ج 8، ص 282.
18. احمد بن محمد قسطلانى، ارشاد السارى، شرح صحيح بخارى، ج 2، ص 406، (باب رثاء النبي) .
19. صحيح بخاري، ج 1، كتاب الجنائز، باب 817، ح 1201.
20. «انّ رسول الله قبّل عثمان بن مظعون و هو ميّت و هو يبكي أو قال عيناه تهرقان» ، ابناثير جزري، جامعالاصول، ج 11، ص 95، ش 8566. (همانا پيامبر (ص) صورت عثمان بن مظعون را كه مرده بود، بوسيدند؛ در حالى كه گريان بودند) .
21. «زار النبي، قبر اُمّه فبكي و بكي من حوله» ، مستدرك احمد حنبل، ج 2، ص 441. (پيامبر (ص) در حالى كه قبر مادرشان را زيارت مىكردند، گريه كردند و اطرافيان را نيز گرياندند) .
22. نورالدين هيثمى، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، ج 9 و مسند احمد حنبل، باب ذكر الرؤيا، ج 3، ص 265.
23. ابنحجر عسقلانى، الصواعق المحرقه، ص 192.
24. عبدالجليل رازى، تعليقه النقص، ص 592.
25. امام النووى، فى شرح صحيح مسلم، ج 6، ص 228، كتاب الجنائز و جامع الاصول، ج 11، ص 97.
26. نجم، آيۀ 38.
27. تاريخ طبرى، ج 2، ص 349، (حوادث سنة 13) .
28. جامع الاصول، ج 11، ص 92.
29. سنن نسايى، ج 4، ص19 و سنن ابن ماجه، باب ما جاء فى البكاء، ح 1587.
30. نجم، آيۀ 38. (هيچ گنهكارى بار گناه ديگرى را به دوش نمىگيرد) .
31. نجم، آيۀ 39. (و اينكه بر انسان چيزى جز حاصل سعى و كوشش او نيست) .
32. زلزلة، آيۀ 7 و 8. (پس هر كس هموزن ذرهاى كار خير انجام دهد، آن را مىبيند و هر كس هموزن ذرهاى كار بد كرده، آن را مىبيند.)
33. طبقات الكبرى، ج 3، ص11؛ مسند احمد ج2، ص 129؛ واقدى، مغازي، ج 1، ص315 - 317؛ تاريخ طبري، ص211. (آه بر عمويم! آه بر شهادت جعفر! پس بر او بگرييد اى گريه كنندگان) .
34. ابناثير جزرى، اُسد الغابة، ص 241.
35. صحيح مسلم، ج 4، ح1808 (كتاب الفضائل باب رحمته بالصبيان و العيان) ؛ سنن ابي داود ج3، ص 193 (كتاب الجنائز) .
36. صحيح مسلم، ج2، ص 671 (كتاب الجنائز باب زيارة القبور) ؛ سنن نسائي ج4، ص90 (كتاب الجنائز، ما جاء في قبر مشرك) .
37. ابن عبد ربّه، عقد الفريد، ج 3، ص 64.
38. ابن عبدالبرّ، استيعاب، ج 4، ص 214.