36اگر بفرماييد: به آن حضرت دسترسى نداريم، جواب شما اين است كه چرا به انجام واجبات و ترك محرمات ملتزم نيستيد. او به همين امر از ما راضى است. ترك واجبات و ارتكاب محرمات، حجاب و نقاب ديدار ما از آن حضرت است.
معنويت واقعى آن است كه آدمى واجبات دينى را انجام داده و از محرمات بپرهيزد و در مرحله دوم به انجام مستحبات و ترك مكروهات پايبند باشد كه آن نيز در جاى خود باارزش است. اما اين درست نيست كه انسان، واجبى را فداى يك مستحب كند يا اين‌كه حرامى را فداى مكروه نمايد. ازاين‌رو هر جا انسان بر سر دو راهى قرار گيرد و چاره‌اى جز اين نداشته باشد كه يكى از آن دو را برگزيند، هميشه بايد مستحب را فداى واجب و مكروه را فداى حرام بنمايد و پيوسته بايد مهم را به پاى مهم‌تر قربانى نمود، نه عكس آن.
اكنون بايد گفت: زيارت به‌طور طبيعى يك امر مستحب است، اما انجام آن نبايد حساسيت انسان به ترك حرام را كمرنگ كند يا گمان برد كه زيارت، گناه او را جبران مى‌كند! بلكه در يك زيارت صحيح و سازنده، آدمى بايد از گناهان خود توبه و استغفار نمايد؛ به‌ويژه در زيارت مرقد نورانى پيامبر اكرم (ص) كه استغفار و طلب آمرزش در آن‌جا كه مورد سفارش قرآن كريم و اولياى الهى است:
. . . وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا 9؛ و اگر ايشان هنگامى كه به خود ستم كردند، نزد تو مى‌آمدند و از خدا طلب آمرزش مى‌نمودند و پيامبر هم براى آنان استغفار مى‌نمود، خدا را توبه‌پذير و مهربان مى‌يافتند.
اين آيه پرجاذبه‌ترين آيه‌اى است كه امت مسلمانان را به زيارت مرقد نورانى پيامبر بزرگوار اسلام دعوت نموده و عالمان شيعه و سنى به آن تمسك نموده‌اند.
برخى امور نامطلوب و معصيت‌آلود در زيارت
الف) گاهى بر اثر كثرت جمعيت در اماكن زيارتى، اختلاط زن و مرد به چشم مى‌خورد و حريم‌ها رعايت نمى‌شود؛ با اين‌كه همه مى‌دانيم چنين وضعى از نظر دينى مطلوب نيست. مرحوم محدث قمى در كتاب معروف خود مى‌گويد:
شيخ شهيد ما فرمود: هنگامى كه زنان مى‌خواهند به زيارت بروند، بايد خود را از مردان جدا كنند و تنها زيارت نمايند و اگر هنگام شب زيارت كنند، بهتر است و بايد وضع لباس خود را تغيير دهند و لباس خوب و عالى را به لباس پست بدل كنند كه شناخته نشوند. . .
ايشان پس از نقل كلام شهيد چنين آورده است:
از اين كلمات معلوم مى‌شود شدت قبح و زشتى آن‌چه كه امروزه عادى شده است كه بانوان به نام رفتن به زيارت خود را آرايش نموده، با لباس‌هاى نفيس از خانه‌ها بيرون مى‌آيند و در حرم‌هاى مطهر براى مردان مزاحمت ايجاد نموده و فشار به بدن مردان داده يا خود را به ضريح چسبانده يا در طرف قبله روبه‌روى مردان نشسته و به خواندن زيارت مشغول مى‌شوند و حواس مردم را پريشان نموده، بندگان و زائران و نمازگزاران و اهل دعا و توسل را از كارشان باز مى‌دارند و از كسانى مى‌شوند كه ديگران را از راه خدا بازمى‌دارند و در حقيقت اين‌گونه زيارتِ زنان، از منكرات دينى به‌شمار مى‌آيد، نه از عبادات و موجبات تقرب به خداوند بزرگ.
سپس اين حديث را از امام صادق (ع) آورده است:
عَنْ أبِى عَبْدِ اللهِ (ع) قالَ قالَ على (ع) يا أهلَ الْعِراقِ نُبِّئتُ أنَّ نِسَاءَكُمْ يوَافِينَ الرِّجَالَ فِى الطَّرِيقِ أمَا تَسْتَحْيونَ وَقالَ لَعَنَ اللهُ مَنْ لاَ يغَارُ10؛ حضرت على (ع) فرمود: اى مردم عراق! به من خبر رسيده كه زنان شما در بين راه با مردان برخورد نموده و آنان را كنار مى‌زنند. آيا شرم نمى‌كنيد؟ ! آن‌گاه فرمود: خدا لعنت كند كسى را كه غيرت ندارد.11