75ضعف قواى بدنى بوده، نمى‌تواند طى دو روز، اين مسير را طى كند؛ از اين رو، سه شب را در كاروانسراهاى: «خان مصلى» ، «خان النصف» و «خان نخيله» به سر مى‌برد و در روز چهارم به كربلا مى‌رسد. بنابراين، پياده روى در اين سفر زيارتى، از سنت‌هاى پسنديده ومورد عمل برگزيدگان امت به شمار مى‌آيد.
شايد بتوان گفت: به طور معمول، سفر از نجف به كربلا، سه شبانه روز زمان مى‌برد؛ خواه اين مسافت با پاى پياده طى شود، خواه با درشكه‌هايى كه حيوانات آن‌ها را مى‌كشند و خواه سوار بر چهار پايان. 1
همچنان كه رسم و عادت اين بوده، هر گاه شخصيت معروفى از نجف وارد كربلا مى‌شده، مردم به استقبالش مى‌رفتند و پيش‌آهنگ مستقبلين، بزرگان و علما بوده‌اند و يكى از كاروانسراهاى سه‌گانه، مركز اين استقبال قرار مى‌گرفته است و نيز هرگاه پيكر يكى از علما را از نجف به كربلا مى‌آوردند، در يكى از خان‌ها مردم به پيشواز جنازه رفته و آن را تا كربلا تشييع مى‌كردند. در اين مسير زيارتى، حوادث خونبار متعددى اتفاق افتاده است. در ماه صفر سال 1397ق. حكومت وقت، به دلايل واهى اعلام كرد كه راه نجف به كربلا بسته است و كسى حق ندارد از آن عبور كند. هدف اصلى حكومت، البته جلوگيرى از بروز احساسات حماسى و جلوه‌گر شدن انگيزهاى قيام امام حسين (ع) در رفتار و گفتار مردمان بود. اما اين امر نتوانست عزم مؤمنان را در زيارت قبر سيدالشهدا سست كند. پس با سلاح محبت امام حسين (ع) از نجف بيرون آمدند و با شعارهاى بلند و نشان‌گر محبت ابدى به آن حضرت، آغاز به راهپيمايى كردند:
گر ببرند دست و پاهامان
و اين مسير را پيمودند و شب اول در «خان مصلى» بيتوته كردند و صبحگاهان به راه افتادند و منزلگاه دومشان «خان النصف» بود. در اين كاروانسرا بود كه دانستند حكومت نخواهد گذاشت آن‌ها به سلامت اين مسير را بپيمايند و خود را به كربلا برسانند. در «خان نخيله» ناگاه با قواى مسلح حكومت روبه رو شدند، نيروهايى چنان آماده به جنگ كه گويى در برابر خود دشمنانى همچون خود مهياى