47و فرمود: «فرزندان جعفر كجايند؟» 1 اسماء آنها را كه سه تن بودند (عبدالله، عون، محمد) صدا كرد. چون حاضر شدند، رسول خدابر سر آنها دست كشيد. اسماء گفت: چنان بر سرشان دست مى‌كشى كه گويا يتيم شده‌اند؟! رسول خدا (صلى الله عليه و آله) از فهم و درايت اسماء به شگفت آمد و به او فرمود: اى اسماء! مگر نمى‌دانى كه جعفر به شهادت رسيده است؟ اسماء گريست. رسول خدا (صلى الله عليه و آله) به او فرمود: گريه مكن؛ جبرئيل به من خبر داد كه جعفر در بهشت، دو بال از ياقوت سرخ دارد. اسماء گفت: اى رسول خدا! اگر مردم را گرد آورى و آنها را از فضيلت و مقام جعفر آگاه كنى، برترى‌اش فراموش نمى‌شود. رسول خدا (صلى الله عليه و آله) از عقل و شعور بالاى اسماء تعجب كرد و فرمود: براى خانوادۀ جعفر غذا ببريد، و از آن پس اين كار، به صورت سنّت درآمد. 2
ابوالفضل العباس (عليه السلام) كه در مقام شهادت و داشتن دو بال در بهشت و فضايل بسيارى كه بعضى از آنها را برشمرديم، به عمويش جعفر همانند است، چگونه ممكن است به فراموشى سپرده شود؟! اگر سنّت اين است كه براى عزاداران شهيد طعام مى‌برند، بايد پرسيد كه مردم پس از شهادت حسين و عباس (عليه السلام) چه چيز را به خاندان رسول خدا (صلى الله عليه و آله) پيشكش كردند؟ جز اسارت و زندان و زنجيرهايى كه بر دست و پاى‌شان بسته شده بود، و سوار كردن اسيران بر شتران نحيف و لاغر و گرداندن آنها از شهرى به شهر ديگر؟!