46
در سخن ديگر ائمه (عليهم السلام)
بى‌ترديد ابوالفضل العباس (عليه السلام) با وجود آن افتخارات بزرگ و قهرمانى‌ها و موضع‌گيرى‌هاى ستودنى كه در تاريخ ثبت است، در ذهن و قلب اهل بيت (عليهم السلام) ماندگار گرديد. در روايات بسيارى از معصومين (عليهم السلام) فضايل عبّاس بيان شده و جايگاه والا و درخشان ايشان را نشان مى‌دهد. سخنان امام زين‌العابدين (عليه السلام) كه از نزديك شاهد موقعيت‌هاى مهم و ارزندۀ عمويش عباس بود و در عاشورا قهرمانى‌هاى مثال‌زدنى او را به چشم ديده، بهترين گواه بر عظمت‌هاى عباس است. نيز آنچه از امام صادق (عليه السلام) در وصف او روايت شده و به رساترين شكل ايمان راسخ عباس و بصيرت عميق و حلم و فداكارى او را نشان مى‌دهد.
زيارتنامه‌هايى هم كه از معصومين (عليهم السلام) براى زيارت عباس (عليه السلام) وارد شده، آكنده است از ويژگى‌هاى منحصر به فرد و باشكوه‌ترين خصلت‌ها و شريف‌ترين مكرمت‌هاى اخلاقى؛ تا جايى كه در تاريخ مى‌خوانيم اهل‌بيت (عليهم السلام) بخشى از ميراث خود در «فدك» را كه ارثى نبوى و فاطمى و علوى بود، به عباس و فرزندان او اختصاص دادند تا بدين وسيله پيوند ميان ايشان و برادرانشان را كه از نسل فاطمۀ زهراو فرزندان او بودند، محكم‌تر سازند و آنها را در ميراثش شريك كنند. در روايات مربوط به مهدى و نشانه‌هاى پيش از ظهور او، به نقل از محمد بن سليمان كوفى از محمد بن عبيدالله 1 مى‌خوانيم:
در نوشته‌هاى جدّم عبيدالله بن عباس بن على بن ابى‌طالب (عليه السلام) ديدم كه نوشته بود: قائم 2 (از فرزندان حسن) حركت خود را از سرزمين نَجْد 3 آغاز مى‌كند و بر قبيله‌اى از عقيل كه به آنها «فرزندان معاوية بن حرب» گفته مى‌شود مى‌گذرد و به يمن مى‌رسد. پس لشكرى از يمنى‌ها را به سوى تهامه و از آن‌جا به سوى مكه به حركت درمى‌آورد؛ همچون چوپان كه گوسفندان را به سوى آغل مى‌برد. در پيشاپيش اين لشكر، مردى از فرزندان عباس بن على قرار دارد. 4
وجود مردى از نسل عباس به همراه سيد حسنى يمانى در پيشاپيش سپاه مهدى دليلى است تمام بر نقش‌آفرينى عباس در حركت مهدى منتظر (عليه السلام) . در روايت شريفى كه برقى به سند خود از عباس بن موسى بن جعفر (عليه السلام) نقل كرده، آمده است:
عباس گويد: از پدرم دربارۀ عزادارى پرسيدم، فرمود: چون خبر شهادت جعفر بن ابى‌طالب به رسول خدا (صلى الله عليه و آله) رسيد، نزد همسر جعفر اسماء بنت عُميس رفت