39
7. رسيدگى به حال زنان و كودكان
يكى از مهم‌ترين جلوه‌هاى قيام امام حسين (عليه السلام) ، حضور خانوادۀ شريف علوى و فاطمى در كنار امام حسين (عليه السلام) در وسط ميدان كارزار است. آنچه قلب يك قهرمان بى‌باك و غيرتمند را به سختى درهم مى‌فشرد و به درد مى‌آورد، وجود تعدادى از زنان و فرزندان اهل‌بيت و اصحاب امام در معركۀ پرحادثه‌اى همچون كربلاست كه به چشم خود تمام صحنه‌هاى محنت‌بار و آزاردهنده را مى‌ديدند و همه آنچه را گفته مى‌شد، مى‌شنيدند، و اين بر فرمانده و ميدان‌دار عرصۀ نبرد كه دشمن با او مواجه گرديده، بسيار گران بود و مانع پيشروى‌اش به سوى دشمن مى‌شد. اين امر براى كسى كه چنين معركه‌اى را به تأمل بنگرد، روشن و آشكار است.
قلب و دل امام حسين (عليه السلام) زير بار چنين مسئوليتى قرار گرفته و يكى از مهم‌ترين دل‌مشغولى‌هاى ايشان بود؛ در حالى كه امام فرماندهى جنگى الهى و سرنوشت‌ساز را بر عهده داشت و اسلام با همۀ وجود، در انتظار ثمرات آن بود. در روز عاشورا، وقتى دشمن به امام حسين (عليه السلام) نزديك شد، امام نخستين خطبۀ خود در آن روز را ايراد كرد و در ضمن آن فرمود:
اى مردم! سخنم را بشنويد و در كشتن من شتاب مورزيد تا شما را به آنچه وظيفۀ من است، موعظه كنم و پند دهم و علت آمدنم به اين‌جا را بيان كنم. اگر عذرم را پذيرفتيد و سخنم را تصديق نموديد و با من از درِ عدل و انصاف درآمديد، بدين ترتيب به سعادت مى‌رسيد و مرا با شما جنگ و قتالى نخواهد بود. اما اگر نپذيرفتيد و منصفانه با من برخورد نكرديد،