19مرقد ابراهيم خليل الرّحمان بمانند و آن را زيارت كنند. بر فراز مرقد ابراهيم (ع) گنبدى است كه در اوايل دوره اسلامى ساخته شده است. مرقد اسحاق و يعقوب نبى (عليهما السلام) نيز چنين است. حاكمان مسلمان هداياى گران‌قدرى به اين مراقد مطهر پيش‌كش مى‌نمودند. 1جهانگردان غربى توصيفات خود از اين حرم‌ها و ساختمان‌ها را در سفرنامه‌هاى‌شان نوشته‌اند. در همين راستاست كه قران كريم قصص پيشينيان را بازگو مى‌كند و در اين داستان‌ها ردّ پايى از ساختن مراقدى بر روى قبور بزرگان يافت مى‌شود. مثل داستان اصحاب كهف كه پس از اطّلاع مردم از ماجراى عجيب آنان و آگاهى از منزلت ايشان، پس از فوت آن بزرگواران تصميم گرفتند تا حَرَمى براى آنان بسازند و از باب تبرّك در آن حَرَم‌ها به عبادت و سجود و ركوع بپردازند. 2
قرآن كريم حتى دستوراتى را نيز در همين زمينه صادر مى‌كند و به مسلمانان مى‌گويد مقام ابراهيم را به عنوان جايگاه نماز انتخاب كنند و به سعى بين صفا و مروه بپردازند؛ آن‌هم به ياد سعى و تلاش حضرت هاجر، همسر ابراهيم (ع) در پى يافتن آب براى فرزند اسماعيل.
اسلام براى حِجر اسماعيل كه نشانه ديگرى است، حرمت قائل شده و آن را در محدوده طواف قرار داده و ورود به آن را مُبطل طواف بيان كرده است؛ چرا كه قبور انبياى الهى در آن واقع شده است. همچنين رَمى جمرات سه‌گانه و قُربانى كردن در مِنى را نيز جزئى از مناسك حجّ ابراهيمى قرار داده است.
اين دستورات با هدف جاودان نمودن ياد و خاطره بزرگان