89در حوالى كوفه بوده‌اند و فرجه، همان مزدگانى است كه موجب شادمانى و سرور آدمى مى‌گردد و صرحه ساخت منزل و محل بروز هر چيزى مى‌باشد و بنابراين، معناى عنوان كتاب، اين است: مژدگانى هر انسان با حسن و شرف در ساحت آشكار بنا (بارگاه) جذاب نجف اشرف. سيد عبدالكريم در اين نوشتار كوشيده است آثار و اخبار و مستنداتى را كه مويد دفن پيكر مقدس حضرت على (ع) در نجف اشرف است، تدوين كند. اين كتاب شامل دو مقدمه و پانزده باب است. مقدم يكم در بيان اين است كه مدفن امام على (ع) در غرى واقع است. مقدمۀ دوم در ذكر مخفى سازى مرقد مى‌باشد. در باب‌هاى اول تا يازدهم، مولف رواياتى را به نقل از بنى اكرم (ص) و ائمه (عليهم السلام) از حضرت على (ع) تا امام حسن عسكرى (ع) آورده است و در باب‌هاى دوازدهم تا چهاردهم، مطالبى از زيد شهيد، منصور و رشيد عباسى و جماعتى از بنى‌هاشم و عده‌اى از علما، در اين باره ذكر گرديده است. باب پانزدهم به ذكر كراماتى اختصاص يافته كه در جوار بارگاه اميرمنان (ع) رخ داده‌اند.
شيخ آقا بزرگ تهرانى ضمن معرفى اين اثر و فهرست مندرجات آن، مى‌نويسد: نسخه‌اى از آن را به خط ملا باقر شوشترى (عالم معاصر شيخ آقا بزرگ تهرانى) ديدم كه بر آن تذييل و تكمله‌اى نيز نوشته است و بعد از خاتمۀ باب پانزدهم، باب شانزدهمى به اين كتاب اضافه كرده كه در نوادر معجزات امير مومنان (ع) به نقل از خرايج قطب راوندى كه اين مطالب اضافه شده، كاملاً مشخص است