81برادر رضاعى امام صادق (ع) مى‌باشد؛ زيرا مادرش فاطمه، دختر امام حسين (ع) و همسر حسن مثنى، صادق آل محمد را شيرداده است. امام ششم نيز اعمال ام داوود را براى رهايى داوود از زندان منصور عباسى، به آن بانوى بزرگوار تعليم داده است. 1
سيد محمد طاووس در روزگار خود از عالمان و محدثان بود و مقام رياست سادات علوى را در حله و سورا ( اطراف حله) عهده دار بود و پس از او، اين مقام به برجستگان خاندانش انتقال يافت. عنوان ابن طاووس به ابوالفضائل، احمد بن موسى و برادرش رضى الدين ابوالقاسم على بن موسى، اختصاص دارد و هرجا در كتاب‌هاى فقه، رجال، حديث، شعر، ادب و كلام به لفظ ابن طاووس بر مى‌خوريم، به جمال الدين، ابوالفضائل احمد بن موسى تعلق دارد و هر وقت در كتاب‌هاى ادعيه و زيارت و اخبار اهل بيت و گزارش وقايع عاشورا، نامى از ابن طاووس يا سيد بن طاووس يا سيد به ميان مى‌آيد، منظور، سيد رضى الدين على، برادر او وصاحب كتاب لهوف مى‌باشد. محدث قمى، سيد رضى‌الدين را مشهورترين افراد اين خاندان معرفى مى‌كند؛ ولى بايد به اين واقعيت توجه داشت كه اهتمام و علاقه و تخصص رضى الدين غالبا به پژوهش در دعا، زيارت و روايت زندگى و شهادت اهل بيت (عليهم السلام) بوده است كه در جاى خود ارزشمند و خدمت بزرگى به فرهنگ تشيع مى‌باشد؛ اما هرگز جامعيت و حسن قريحه و ذوق لطيف برادر خود، ابوالفضايل را نداشته است؛ زيرا وى در فقه و حديث و تفسير، تحولى به‌وجود آورده و در مباحث فقهى آن چنان پايگاه رفيعى به‌دست آورده كه به فقيه اهل بيت، شهرت يافته و نامش در سلسله مشايخ روايى بسيارى از دانشمندان و راويان حديث بعد از وى، ديده مى‌شود و ديدگاه‌هاى فقهى او نيز ماخذ و مرجعى براى اهل فتوا مى‌باشد. 2اين شخص، والد سيد عبدالكريم است.
نياى مادرى
يكى از نياكان سيد عبدالكريم بن طاووس در سلسله نسب مادرى، ورام بن ابى فراس، امير زاهد و از فرزندان مالك اشتر نخعى، صحابى و سردار اميرمومنان (ع) ، مى‌باشد. برخى منابع رجالى متقدم و نيز شرح حال نگاران معاصر، چنين برداشت كرده اند كه اين عالم فقيه، جد پدرى سيد عبدالكريم است؛ درحالى كه اگر چنين ادعايى درست باشد، مسئلۀ سيادت اين خاندان، مورد تامل قرار مى‌گيرد؛ زيرا نسب ابوالحسن ورام، اين گونه است: ورام، فرزند