25تجاوز نكنيد و عيسى (ع) را خدا نخوانيد 1.
معناى اصطلاحى غُلُوّ، همان گونه كه در فرق الشيعه نوبختى آمده است، عبارت است از اعتقاد به مقام الوهيت براى پيامبر يا مقامات الوهيت يا رسالت يا فرشته بودن براى امامان يا قدرت خارق العاده براى پيشوايان؛ مثل اعتقاد به تناسخ ارواح 2. 3
برخى در حق امام على و اولادش غلو كردند؛ به طورى كه در موردشان سخنان عظيمى گفته و در مورد پيامبر اسلام قائل به الوهيت شدند و خود را به شيعه منتسب كرده‌اند؛ امّا پيشوايان شيعۀ اماميه ايشان را رد و لعن كرده است 4.
شهرستانى، غلات را اين‌گونه توصيف كرده است: در حق شخصى از اشخاص راه غلو را پيش گرفتند؛ به گونه‌اى كه او را با اوصاف الهى توصيف مى‌كنند 5.
بغدادى در توضيح معناى غلات مى‌گويد: غلات كسانى هستند كه گمان كرده‌اند كه روح الوهيت در پيشوايان، تناسخ كرده است 6.
محمد رشيد رضا، يكى از عالمان اهل سنت در تفسير آيه 77 سورۀ مائده 7مى‌نويسد: غلو، افراط و تجاوز از حد و مرز در كارهاست. غلو در دين، به معناى تجاوز از حد وحى است به آن‌چه كه نفس مى‌پسندد. 8
با اين‌كه معناى اصطلاحى غلو، در آثار ملل و نحل نويسان تحت عناوين و مصاديق تا حدودى روشن مى‌شود، ولى حقيقت اين است كه تعريف دقيقى از واژه غلو ارائه نشده است، و فقط با ذكر مصاديق، مقصود خويش را از غلات بيان داشته‌اند. در تعريف لغوى غلو روشن شد