160
تربت حسين عليه السلام
باز دلم كرده هواى حسين
كاش شود جان به فداى حسين
باز دلم واله و ديوانه شد
در هوس كرب وبلاى حسين
عارف و عامى و سلاطين همه
واله و ژوليده، گداى حسين
غرق گناهيم همه مرد و زن
هست اميدى به شفاى حسين
كيست رساند من ديوانه را
بر در احسان و عطاى حسين
گريه كنم همچو سحاب بهار
خون بفشانم به عزاى حسين
مى رسد از كرب و بلا هر نفس
بر دل من بانگ رساى حسين
قسمت اين بى سرو پا كى شود
ديدن آن صحن و سراى حسين
كعبه و معراج من و عرش من
خاك ره و تربت پاى حسين
روز جزا كاش دمى بشنود
گوش دلم باز صداى حسين
رنجبر گل محمدى