10هود (ع) است و در وادى‌السلام نجف دفن شده است. 1مسعودى در «اثبات الوصيه» نوشته است:
سن نوح (ع) در هنگام مرگ، بر طبق روايتى، هزار و چهارصد و پنجاه سال بود و در روايت ديگرى آمده است كه هنگامى كه به رسالت رسيد، هشت‌صد و پنجاه سال داشت و نه‌صد و پنجاه سال نيز ميان قوم خود توقف كرد [و مردم را هدايت كرد] و پس از فرود آمدن از كشتى نيز پانصد سال ديگر زندگى كرد كه جمعاً دوهزار و سى‌صد سال عمر كرد و در روايت ديگرى آمده است كه وى دوهزار و هشت‌صد سال در دنيا زندگى كرد. 2
عمر طولانى آن حضرت كه در ادبيات فارسى و عربى ضرب المثل قرار گرفته، مورد اختلاف واقع شده است. مرحوم علامه مجلسى گويد:
ارباب سير دربارۀ عمر نوح، اختلاف كرده و جمعى هزار سال گفته‌اند. قول ديگر، هزار و چهارصد پنجاه سال، قوم سوم 1470 سال، قول چهارم دو هزار و سى‌صد سال و در اخيار معتبره، دو هزار و پانصد سال ذكر شده است. 3
مرحوم صدوق از امام صادق (ع) چنين روايت كرده است:
نوح پيامبر (ع) دوهزار و پانصد سال زندگى كرد كه هشتصدوپنجاه سال آن پيش از بعثت و نبوت بود و نه‌صدوپنجاه سال هم به دعوت قوم خود مشغول بود و دويست سال هم مشغول ساختن كشتى بود و پانصد سال هم پس از نزول از كشتى و خشكيدن آب، طول كشيد تا شهرها را ساخت و فرزندانش را در آنها جاى داد. 4
نويسندۀ كتاب «تاريخ انبياء» پس از نقل اين اختلافات مى‌نويسد:
به هر صورت، ميان پيامبران الهى كه نامشان در قرآن آمده، كسى به اندازه حضرت نوح (ع) عمر نكرد و برخى چون ثعلبى، همين عمر طولانى آن حضرت را معجزه وى دانسته‌اند و گفته‌اند كه معجزه نوح در نفس خود او بود؛ زيرا هزار سال عمر كرد و در اين مدت طولانى، نه نيرويش كم شد و نه دندانى از دندان‌هاى او افتاد. 5
اوصاف و شمايل
نوح (ع) مردى گندم‌گون و داراى چهره‌اى باريك و قامتى كشيده و چشمانى درشت و ساق‌هايى باريك بود. بيانش فصيح و گفتارش روان و منطقش نيرومند بود و وحى الهى نيز به منطق نيرومند و بيان فصيح او كمك مى‌كرد. 6