38آب، سالار نوشيدنى‌هاى دنيا و آخرت است و چهار نهر در دنيا از بهشت است: فرات و نيل و سيحون و جيحون. فرات، آب بهشتى است؛ نيل، عسل بهشتى و سيحان شراب بهشتى و جيحون، نهر شير بهشتى است.
علامه مجلسى فرموده است كه اين نام‌گذارى به نام چهار نهر بهشتى، يا از باب الهام و وحى الهى بوده است يا همان‌گونه كه درباره آب فرات آمده، قطراتى از آب بهشتى در آن ريخته مى‌شود و در ديگر نهرها هم چنين است.
نوشيدن و كام برداشتن با آب فرات
سليمان بن هارون مى‌گويد: از امام صادق (عليه السلام) شنيدم كه فرمود: «من شرب من ماء الفرات و حنك به فهو محبّنا اهل البيت» . 1
نهرى بابركت
حكيم بن جبير مى‌گويد: «سمعت على بن الحسين (عليه السلام) يقول
: إِنَّ مَلَكاً يهْبِطُ كُلَّ لَيلَةٍ مَعَهُ ثَلَاثُ مَثَاقِيلَ مِسْكٍ مِنْ مِسْكِ الْجَنَّةِ فَيطْرَحُهَا فِى الْفُرَاتِ وَ مَا مِنْ نَهَرٍ فِى شَرْقٍ وَ لَا غَرْبٍ أَعْظَمَ بَرَكَةً مِنْهُ» ؛ 2از امام سجاد (عليه السلام) شنيدم كه مى‌فرمود: هر شب فرشته‌اى از آسمان فرود مى‌آيد و سه مثقال مشك بهشتى مى‌آورد و در رودخانه فرات مى‌ريزد و هيچ رودخانه‌اى در شرق و غرب عالم، با بركت‌تر از نهر فرات نيست.
عبدالله بن سليمان نقل كرده كه در زمان ابوالعباس سفاح (اولين خليفه عباسى) ، امام صادق (عليه السلام) وارد كوفه شدند، در حالى كه جامه سفر بر تن داشتند و سوار بر مركب بودند. وقتى به پل كوفه رسيدند، توقف كرده، به غلام خود فرمودند: آبى به من بده. غلام حضرت كوزه‌اى را پر از آب كرد و به حضرت داد. آن بزرگوار از آن آب نوشيدند؛ به طورى كه آب از لبان و محاسن و لباس حضرت مى‌ريخت. بار ديگر از وى آب خواستند و او به حضرت داد. آن بزرگوار خدا را حمد و سپاس گفتند و سپس فرمودند:
«نَهَرُ مَاءٍ مَا أَعْظَمَ بَرَكَتَهُ، أَمَا إِنَّهُ يسْقُطُ فِيهِ كُلَ يوْمٍ سَبْعُ قَطَرَاتٍ مِنَ الْجَنَّةِ، أَمَا لَوْ عَلِمَ النَّاسُ مَا فِيهِ مِنَ الْبَرَكَةِ لَضَرَبُوا الْأَخْبِيةَ عَلَى حَافَتَيهِ، أَمَا لَوْ لَا مَا يدْخُلُهُ مِنَ الْخَاطِئِينَ مَا اغْتَمَسَ فِيهِ ذُو عَاهَةٍ إِلَّا أُبْرِئَ» ؛ 3چه نهر پربركتى است! آگاه باشيد كه هر روز هفت قطره بهشتى