209 تربت شهدا

خار غم نيست كه در كرب و بلا مى‌رويد

گُل درد است كه از دشت وفا مى‌رويد

تا كه آگاه ز داغ دل آنان گردى

لاله از تربت پاك شهدا مى‌رويد

يادگار غم هفتاد و دو تن لاله سرخ است

اين همه لاله كه در كرب‌وبلا مى‌رويد

لاله را با گُل افسرده سر و كارى نيست

اين گُل از تربت ارباب صفا مى‌رويد

تا چه حدّ در دل تو عشق خدا بود، حسين

كه ز خاك تو گل عشق خدا مى رويد

شوق جانبازى اگر در دل تو راه نداشت

پس ز خاك تو گُل شوق چرا مى‌رويد؟

در قد و قامت عبّاس، قيامت‌ها بود

سرو، موزون‌تر از اين سرو، كجا مى‌رويد؟

با ولاى على و آل، چو «پروانه» بسوز

كه زخاك من و تو مهر گيا مى‌رويد

محمدعلى مجاهدى (پروانه)