96دو امام آمده بودند، گرفتند و سه نفر از زائران هم كشته شدند. در سال 443 هجرى نيز فتنه‌اى بزرگ ميان اين دو فرقه پديد آمد كه به «حادثه بغداد» مشهور شد و تعداد زيادى از دو طرف كشته شدند و غارتگرانى كه از اطراف آمده بودند، به حرم مطهر اين دو امام تعرض و اهانت كرده و آن را آتش زدند و غارت كردند و قصد نبش قبور را داشتند كه خداى متعال، كيد آنان را برگرداند. ¹

9. در سال 554 هجرى، رودخانه دجله در بغداد طغيان كرد و آب، شهر را فرا گرفت و همه خانه‌ها، قبور و اماكن و مقبره‌ها، حتى مقبره احمد بن حنبل به زير آب رفت؛ اما حرم مطهر اين دو امام مصون مانده و آب به آن نرسيد و اين نشانه‌اى شگفت به شمار آمد. ²

10. معزّالدوله ديلمى در سال 334 هجرى به بغداد آمد و حكومت را به دست گرفت. در آن دوران، براى حرم اين دو امام صحنى ايجاد شد كه با ديوارى بلند، حرم را احاطه كرده بود. معزالدّوله گروهى از سربازان خود را براى حفاظت از حرم گماشت و تا يك كيلومترى مشهد كاظمين را حرم قرار داد و در اطراف صحن هم حجره‌هايى براى سكونت شيعيانِ طالب علم بنا كرد و از عالمانى همچون «ابن قولويه» دعوت كرد كه به بغداد آيند و به توسعه فرهنگ تشيع بپردازند. خود او همراه وزرا و شخصيت‌هاى حكومتى هر پنج‌شنبه به زيارت حرم مى‌آمد و شب جمعه را در خانه بزرگى كه در اطراف حرم بنا كرده بود مى‌گذراند و عصر جمعه به بغداد بازمى‌گشت. ³

11. بغداد در سال 656هجرى مورد هجوم مغولان قرار گرفت و هشتصدهزار نفر شيعه و سنّى كشته شدند. هلاكوخان فرمان داد تا منجنيق‌ها كاظمين را هدف قرار دهند. حرم طعمه حريق شد و خساراتى به آن وارد آمد. حرم كاظمين، تنها حرمى بود كه در هجوم مغولان به عراق آسيب ديد؛ چون پس از اقدامات گروه اعزامى از حلّه به دربار هلاكو، توافق شد كه نجف و كربلا و ديگر مشاهد، از حمله مغولان در امان باشد. ⁴

12. در دوران صفويه دستور ساخت ضريحى فولادى براى حرم شريف كاظمين داده شد. در سال 1115 قمرى اين ضريح كه با كاروانى بزرگ از دانشمندان دينى و وزرا به رهبرى «شيخ‌الاسلام شيخ جعفر كمره‌اى» همراهى مى‌شد، از ايران به كاظمين انتقال يافت. ضريح بسيار بزرگ و باشكوه بود و جملاتى از سوره دهر و آيات ديگرى از قرآن مجيد و