375به بغداد است. ابواسحاق مدنى دو سال پس از شهادت امام كاظم (ع) يعنى در سال 185 هجرى درگذشته و در كاظمين مدفون گشته است. وى اولين شخصيت نام‌برده در مقاله است. البته ناگفته نماند كه در حوالى اين ناحيه، پيش از آن‌كه حتى مقابر قريش ايجاد شود، بزرگانى دفن شدند؛ چنان‌كه گفته شده شهداى جنگ نهروان به دستور حضرت امير مؤمنان (ع) در اين منطقه دفن گشته‌اند. اما به هر حال رونق زندگى و شيوع دفن بزرگان در اين ناحيه، پس از دفن امام همام حضرت موسى بن جعفر الكاظم (عليهم السلام) بود و اندك اندك شهرى شيعه‌نشين ايجاد شد. حتى «شونيزيه» و مقابر قريش هم تحت شعاع عظمت اين خطه از بهشت قرار گرفت و با اين‌كه از حدود سى سال پيش از شهادت حضرت كاظم (ع) برخى نابكاران در اين حوالى دفن شدند، ولى بر اساس قانون «جاء الحق و زهق الباطل» اين خطه همواره كاظميه و جواديه بوده و خواهد ماند .
نگارنده مقاله 9 نفر از قرن سوم را مدفون در كاظميه ياد مى‌كند كه البته عبيدالله طاهرى (درگذشته 300) را بايد در قرن چهارم ياد مى‌كرد؛ چرا كه با غروب خورشيد روز آخر ذى‌حجه 299، قرن چهارم آغاز مى‌شود. در قرن چهارم تعدادى ديگر از عالمان، فقيهان، محدثان، سياستمداران و اديبان مدفون در كاظميه دفن شدند كه ابن‌جعابى، ناشى صغير، ابن قولويه و ابن‌حجاج در زمره آنانند. نگارنده، برخى شرح حال‌ها را مختصر و بعضى را مفصل آورده است. نكته مهم درباره مدفونان در كاظميه، تنوع مذهبى آنهاست؛ به گونه‌اى كه شخصيت‌هاى شيعه