242مهدى بن أحمد بن حيدر بن إبراهيم بن محمد لعطّار بن على حسنى بغدادى كاظمى، مشهور به «حيدرى» (حدود 1256- 1336 ق) فقيه امامى، عالم كبير، مجاهد و از شخصيت‌هاى بارز عصر خود بود. بعضى از دروس را در شهرش كاظمين فرا گرفت و در درس فقيه محمدحسن بن ياسين كاظمى (درگذشته 1308 ق) و در نجف در درس محمدحسين بن هاشم كاظمى (درگذشته 1308 ق) و سيد محمدحسن شيرازى (درگذشته 1312 ق) حاضر گشت و همراه استادش شيرازى به سامرا هجرت كرد و تحصيلش را ادامه داد. سپس به كاظمين بازگشت و بحث و تدريس و تأليف را پى گرفت 1و رياست علمى و منزلت اجتماعى يافت. وقتى نيروهاى انگليسى در سال 1333 قمرى به بصره هجوم آوردند، او در پيشاپيش علماى مجاهد جنگاور در محور قرنه بود و نبرد دليرانه‌اى كرد و مجاهدان را به ثبات قدم فراخواند و در قلب معركه، به رغم غرش توپخانه دشمن پايدار ماند.
در جنگ جهانى اول، در سال 1332 قمرى، نيروى نظامى انگلستان به طور ناگهانى از مسير بصره به عراق هجوم آورد. گروهى از اهالى بصره تلگراف‌هايى را به نواحى عراق فرستادند و براى دفاع از بصره در برابر انگليسى‌ها يارى خواستند.
به دنبال اين تلگراف‌ها، علماى نجف، از جمله شيخ الشريعة اصفهانى، 2سيد مصطفى كاشانى، 3سيد على داماد 4و ديگر علما و مجاهدان، يك روز پيش از حركت سيد مهدى حيدرى، كه رياست علمى كاظمين را عهده دار بود، رهسپار كاظمين شدند سپس پى‌درپى گروه‌هايى از علماى عازم به جبهه‌هاى نبرد از نجف اشرف و كربلا وارد شهر كاظمين شدند