229نام مى‌برد و مى‌گويد كه يك مجلّد از آن را وى براى ناصرالدين شاه فرستاد. 1از سنت‌هاى پسنديده‌اى كه فرهادميرزا هر سال در برپايى آن اهتمام مى‌ورزيد، انقعاد مجلس روضه‌خوانى براى خامس آل‌عبا در خانه‌اش بود. 2فرهادميرزا در روضه‌خوانى، جز درك ثواب و انجام مستحب، منظورى نداشت و در انتخاب روضه‌خوان بيشتر جنبه صحيح‌خوانى و استحقاق شخص روضه‌خوان و سابقه آنها را رعايت مى‌نمود. در آن زمان روضه‌خوان‌ها دو صنف بودند: يكى واعظين كه پس از سخنرانى و بيان مطالب اخلاقى و اعتقادى و ذكر شواهدى از آيات قرآن، روايات و امثال و حكم، ذكر مصيبت مى‌نمودند. دسته دوم روضه‌خوان به معناى اخصّ بودند كه منبر خود را با سلام بر سيدالشهدا (ع) آغاز و بلافاصله وارد ذكر مصيبت مى‌شدند؛ امّا اين گروه دوم به نقل اخبار ضعيف و نكاتى آميخته به تحريف و خرافات نيز مى‌پرداختند و عقايدى سخيف را وارد روضه‌خوانى مى‌كردند. براى معتمدالدوله اين‌گونه مباحث مخدوش قابل قبول نبود و كوشيد متنى منقح و مستند و به دور از هرگونه ادعاهاى موهن تنظيم كند تا روضه‌خوان‌ها از آن استفاده كنند. متأسفانه اكنون متن اين اثر در دسترس نيست و خبرى از آن به دست نيامده است. 3
4. حواشى بر كتاب «وفيات الاعيان» ابن‌خلكان؛
5. حواشى عالمان بر كتاب «تذكرة الخواص» سبط ابن‌جوزى؛
6. تصحيح ديوان منوچهرى دامغانى: در ديباچه ديوان