147محمد» ، فرزندش به خلافت رسيد. او بنا به وصيت پدر و اين‌كه مؤيدالدين لياقت‌هاى لازم را در عرصه امور ادارى، به اثبات رسانده بود، وى را در سمت وزارت ابقا كرد. اين خليفه يك سال بيشتر خلافت نكرد و در 623 هجرى زندگانى را وداع گفت و فرزندش «ابوجعفر منصور مستنصربالله» كه فردى با ذوق، علم‌دوست و هنرپرور بود، زمام امور حكومت عباسى را به دست گرفت. در اين حال مؤيدالدين همچنان در سمت خود باقى ماند و چنان نفوذى در تشكيلات عباسيان به دست آورد كه موفق شد با برنامه‌ريزى‌هاى پيچيده و رفتارهاى زيركانه‌اى، علويان، سادات و شيعيان را تحت حمايت جدّى خويش قرار دهد. به سبب پى‌گيرى‌هاى مداوم او، ضيافت‌خانه‌هاى بسيارى در عراق تأسيس شد. وى در مناسبت‌هاى اسلامى، چون اعياد و موقعيت‌هاى فرح‌بخش ديگر انعام‌هاى فراوان و عطاياى چشم‌گير به علما، مشايخ، ائمه مساجد و واعظان تقديم مى‌كرد. مستمندان و محرومان، يتيمان و ديگر رنج‌ديدگان را از صدقات فراوان و احسان سخاوتمندانه خود برخوردار ساخت. 1ذهبى از اين وزير شيعى به عنوان «نائب الوزارة الاماميه» ياد كرده است. 2
پاسخ به ترديدها درباره وزارت مؤيدالدين
پاسخ به ترديدها درباره وزارت مؤيدالدين
عده‌اى در منابع تاريخى و رجالى اين ترديد را در اذهان به وجود آورده‌اند كه مؤيدالدين با وجود آن گرايش‌هاى اعتقادى صادقانه و ارادت خالصانه به ساحت مقدس اهل‌بيت (عليهما السلام) و نفرت از مخالفان و دشمنان اين خاندان، چگونه سال‌ها در تشكيلات سياسى و ادارى