24خدا را دوست داريد، از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشايد، و خداوند آمرزنده مهربان است.
اجر رسالتى كه لازم است اعطاء گردد, چيزى جز مودت ذوى القربى و اهلبيت پيامبر (عليهم السلام) نيست:
ذَلِكَ الَّذِى يبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبَى وَمَنْ يقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ
1
؛ اين همان [پاداشى] است كه خدا بندگان خود را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند [بدان] مژده داده است. بگو: به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نيستم، مگر دوستى خويشاوندانم، و هر كس نيكى به جاى آورد [و طاعتى اندوزد]، براى او در ثواب آن خواهيم افزود؛ قطعاً خدا آمرزنده و قدرشناس است.
و رسالت نبى اكرم (صلى الله عليه و آله) و مزد آن، جز به نفع انسان نيست:
قُلْ مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِى إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَىءٍ شَهِيدٌ
2
؛ بگو: هر مزدى كه از شما خواستم، آن از خودتان؛ مزد من جز بر خدا نيست و او بر هر چيزى گواه است.
و آن منفعت, جز راهيابى به حق تعالى نيست:
قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شَاءَ أَنْ يتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا
3
؛ بگو: بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم، جز اينكه هر كس بخواهد، راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد.
و اين راهيابى جز با مودت ذوى القربى و اهل بيت آن حضرت محقق نمىشود. از اين رو امر به مودّت ايشان كرده است. پس مراد از مودّت ايشان بايد تبعيت از آنان، از روى مهر و محبت باشد. بنابراين اهل بيت (عليهم السلام) بايد به گونهاى باشند كه محبت و تبعيت و قرب به آنها، موجب محبت و تبعيت و قرب به خداوند متعال شود و اين در صورتى است كه ايشان به تمام معنا و در تمام شئون هستى، بنده حضرت حق باشند.
البته اين تبعيت و محبت، از آزمايشهاى بزرگ الهى براى انسان است تا جوهره وجودى او به وسيله آن ظهور كند و افراد حقطلب از ديگران ممتار شوند.
11. هدف اصلى از آفرينش انسان، معرفت و شناخت حقيقى خداوند متعال است. اگر انسان خدا را بشناسد, خود را هم خواهد شناخت و اين مهم جز با مراقبت دائمى در مسير بندگى خداوند و محاسبه نفس، ميسر نمىگردد.
12. سرّ سفارشهاى فراوان به زيارت ائمه (عليهم السلام) اين است كه زيارت, يكى از راههاى ابراز محبت به ايشان و مايه نزديكى زائر به خداوند متعال و هدف آفرينش مىباشد و در حقيقت، با زيارت ايشان مىخواهيم آنها را الگوى خود در سير و سلوك به سوى كمال نهايى قرار دهيم.