71 شيخ ما يعنى استاد محدث نورى، مرحوم شيخ‌العراقين حاج شيخ عبدالحسين تهرانى از محمدشفيع جاپلقى و او از آقا سيد محمدباقر حجت‌الاسلام شفتى روايت كرده است كه كتاب معروف اين دانشور، «الروضة البهيه فى طرق الشفيعيه» نام دارد و وى را به صاحب اين اثر مى‌شناسند. «مناهج الاحكام فى مسائل الحلال والحرام» ؛ «مرشد العوام فى‌الصلوة» و «القواعدالشريفة فى القواعد الاصوليه» از ديگر تأليفات اوست. ¹

6. مولا محمدرفيع گيلانى، معروف به «ملّا رفيع رشتى» (يا شريعتمدار، كه نبايد او را با شيخ محمد جيلانى يا گيلانى، متوفاى 1254ق يكى گرفت) . مولا رفيع به سال 1211 قمرى به دنيا آمد و پس از نشو و نما و فراگيرى مقدمات و سطوح، از محضر شريف‌العلماى مازندرانى، سيد محمدباقر شفتى و ديگران بهره برد تا در فقه، اصول و رجال، مقامى عالى به دست آورد و در ايران و عراق به عنوان يكى از بزرگان رجال دينى و مراجع شرعى مشهور گرديد. او كه از افاضل مجتهدين و اجلّاى فقها به شما مى‌آمد، در مراقبت نفس، ورع، تقوا و خشوع شديد در برابر حق تعالى به كمالاتى دست يافت و عمر شريف خود را در تحقيق، تدريس و طاعت الهى و خدمت به مردم سپرى كرد. صدقات جاويد او در خطه گيلان، از توجه ايشان به رفاه عمومى اقشار مسلمان و احداث اماكن خيريّه حكايت دارد. در چهل سالگى زعامت شيعيان را عهده‌دار گرديد و حكم او نافذ بود. در اين سمت نيز در ترويج مذهب اهل‌بيت، نشر احكام و خدمت به جامعه مسلمانان اهتمام داشت تا اين‌كه در 1292قمرى به دار