144دومين زيارت شاه اسماعيل در سال 932 قمر بود. در اين سفر زيارتى، شاه ضريحى زيبا و چشم‌نواز از نقره به بارگاه حسينى هديه كرد تا بر قبر شريف قرار دهند.
سلطان سليمان در كربلا
«دائرة المعارف اسلامى» زمان زيارت سلطان سليمان از نجف و كربلا را سال 941 قمرى ثبت كرده است. سلطان در اين سفر، نهر آب كربلا را نيز بازسازى كرد؛ چندان كه باغ‌ها و كشتزارهاى مدفون در خاك و شن، بار ديگر سر برآوردند و سبز و خرم شدند. لونگريك در اين باره مى‌گويد:
يكى از دل‌مشغولى‌هاى سلطان سليمان، زيارت كربلا و كوفه بود. وى بيش از ديگر سلاطين صفوى به اين عمل راغب و عامل بود. سلطان سليمان مشاهده كرد كه زيارتگاه حسينى و پيرامون آن، هنگام طغيان رود فرات، پيوسته در معرض آب‌گرفتگى و خرابى است و چون آب واپس مى‌رود، ساكنان كربلا از چاه‌هاى آب و آبگيرهاى آلوده استفاده مى‌كنند. پس سدى بنا كرد كه آثار آن تا به امروز باقى است. نيز آبراهۀ كربلا را وسعت داد و به عمق آن افزود تا پيوسته آب در آن جريان يابد و زمين‌هاى پيرامون خود را براى كشت و كار مهيا بدارد.
1
منارۀ عَبِد
«دائرة المعارف اسلامى» در بحث كوتاه خود از كربلا، به توصيف «منارۀ عَبِد» مى‌پردازد و مى‌گويد:
اين مناره در 982 قمرى بنا شد و به آن «انگشت يار» مى‌گفتند. سلطان مراد سوم، والى بغداد «على پاشا وندزاده» را در سال 991 فرمان داد تا حرم حسينى را ترميم و بازسازى نمايد. منارۀ عبد همان گلدسته مرجان است. عبدالسلطان اويس جلائرى براى بغداد والى‌اى معين كرد و آن والى، عليه وى علم طغيان برافراشت و در بغداد شورش به پا نمود. پس عبدالسلطان به ناچار از تبريز به بغداد روانه شد تا جلوى حركت و طغيان او را بگيرد. والى بغداد، به كربلا رفت و به حرم امام حسين (ع) پناهنده شد. اويس چون به اين امر واقف گرديد، از او چشم‌پوشى كرد و وى را گرامى داشت و بار ديگر والى بر عراق قرارش