143407: با فروافتادن دو شمع بزرگ در كنار قبر مقدس، آتش‌سوزى بزرگى رخ داد كه بر اثر آن، گنبد و رواق‌ها آتش گرفت و فروريخت. بنابر گزارش منابع عربى، اين آتش‌سوزى در نيمه‌شبى از ماه ربيع‌الاول و در زمان قادر بالله عباسى روى داد.
479: سلطان ملك‌شاه سلجوقى كربلا و نجف را زيارت كرد.
703: ايلخان غازان به زيارت ضريح مقدس حسينى در كربلا رفت و هداياى بسيارى به آن زيارتگاه پيشكش كرد.
727: ابن‌بطوطه، جهانگرد معروف مغربى از كربلا ديدن كرد. او در سفرنامه خود نوشته است:
آن‌گاه به كربلا، شهادتگاه حسين بن على (ع) رفتيم. شهر كوچكى كه با باغ‌هاى خرما احاطه شده است و با آب فرات آبيارى مى‌شود. بر درگاه روضۀ مقدسه دربان‌ها ايستاده‌اند و هيچ‌كس بى‌اجازۀ آنها وارد نمى‌شود. زائر، عتبه را كه از نقره است، مى‌بوسد و پاى به حرم مى‌گذارد. بر ضريح، قنديل‌هاى طلا و نقره نصب است و درها، پرده‌هايى از حرير دارند. مردم كربلا، دو طايفه‌اند: فرزندان «زحيك» و فرزندان «فائز» . بين ايشان، جنگ امرى دائمى است؛ با اين‌كه همگى‌شان شيعه‌اند و به يك ريشه بازمى‌گردند. فتنه‌گرى‌ها و آشوب‌هاى ايشان، شهر را به ويرانه‌اى تبديل كرده است. 1
شاه اسماعيل صفوى در كربلا
«دايرة المعارف اسلامى» زمان زيارت شاه اسماعيل از كربلا و نجف را سال 930 قمرى ثبت كرده كه با آنچه در تواريخ معتبر آمده، چندان سازگار نيست. شاه اسماعيل پس از سقوط بغداد در سال 914 قمرى به دست «لالا حسين» ، در سال 930 به زيارت كربلا و نجف نائل شد. «لونگريگ» مورخ انگليسى در اين باره مى‌نويسد:
شاه اسماعيل كه در پى فتوحات پى‌درپى بود، لالاحسين را به فتح بغداد گسيل داشت و اين كار به راحتى انجام گرفت. بغداد در اواخر سال 914 گشوده شد و عراق به سرزمين‌هاى تحت تسلط شاهان شيعى ملحق شد و شاه اسماعيل زيارت عتبات مقدسه را غنيمت شمرد. در اين زيارت، شاه يكى از نهرهاى فرات را سر و سامان داد و آن را «نهر شاه» ناميد. همچنين بنايى محكم بر قبر موسى بن جعفر (ع) ساخت و دستور داد تا پيرامون ضريح امام حسين (ع) را طلاكارى كنند و دوازده شمعدان طلا پيشكش نمود.