10
بررسى نظر مرحوم محدث نورى (قدس سره)
مرحوم محدث نورى كتابى به‌نام «فصل الخطاب» دارد كه جنجال بسيارى به‌پا كرد؛ گرچه او درواقع معتقد بود قرآنى كه در اختيار مسلمانان هست، هيچ‌گونه كم و زيادى ندارد، ولى در پى آن بود كه با استناد به برخى روايات، مسئله نقصان آنچه در قالب وحى بر رسول خدا نازل شده است را مطرح سازد. 1البته سخن وى با اعتراض بزرگان شيعه روبه‌رو شد؛ ازجمله امام‌خمينى \ حمل علمى شديدى به ايشان كرده است. 2شايد نكته در اين باشد كه اين سخن، علاوه بر ضعف مستند، باعث وارد شدن اتهام تحريف به يك مذهب و پيروان آن است. وقتى يكى از علماى شيعه اين‌گونه بنويسد، چه بسا باعث مى‌شود كه پيروان اين مذهب را در تمام عالم متهم سازند. حال اگر شخصى اشتباهى كرده باشد يا كج‌سليقگى به‌خرج داده باشد، نبايد هزين آن را مذهب و پيروان آن بپردازند.
اما روايت‌هايى كه اشاره يا تصريح به تحريف دارد، خود، بحث مستقلى است و بايد از حيث سند و دلالت دربار آن بحث كرد. البته عموم آن‌ها ضعيف و قابل استناد نيست. جالب است كه اين‌گونه روايت‌ها نزد اهل‌سنت، بيشتر از شيعه است! اهل‌سنت از عايشه نقل كرده‌اند كه آيۀ رجم و رضاع كبير روى ورقى نوشته شده و زيرِ سرم بود. وقتى رسول خدا (ص) از دنيا رفت، مشغول به كار ايشان بوديم كه حيوان خانگى آمد و آن را خورد! 3برخى بزرگان اهل سنت اين روايت را صحيح شمرده‌اند. 4همچنين از عمر نيز دربار وجود آيۀ رجم مطلبى نقل شده است. 5يا سيوطى از عايشه روايت كرده كه سور احزاب در دور رسول خدا (ص) 200 آيه داشت؛ 6در حالى كه اين سوره 73 آيه دارد. اگر قرار باشد به استناد روايت‌ها به مذهبى اَنگ اعتقاد به تحريف قرآن زده شود، اين‌گونه روايت‌ها در كتاب‌هاى اهل‌سنت بيشتر است؛ ولى صلاح عمومى مسلمانان اين است كه متوجه پيامدهاى فاسد اين عقيده باشند. اگر عده‌اى به شيعه اين نسبت را بدهند و عده‌اى به اهل‌سنت، مسيحيان و يهوديان و امثال ايشان سود خواهند برد. اديان باطل با خوشحالى اذعان خواهند كرد كه خودِ مسلمانان، اعم از شيعه و سنى، معتقد به تحريف كتابشان هستند. البته اين حرفِ باطلى است؛ چون هيچ‌كس از مسلمانان جهان در سلامت اين قرآن كريم و مصون بودن آن از هرگونه نقص و زياده، ترديدى به‌خود راه نمى‌دهد و به روايات ضعيف اعتنا نمى‌كند؛ برخلاف تورات و انجيل كه وقوع تحريف در