8مخلوقى قدرت بخشش، بركت، ايجاد و ابقا و تثبيت ندارد. از اين رو تبرك به اماكن و آثار و اشخاص - از زندگان و مردگان - جايز نيست؛ و شرك است. ¹

ابن‌تيميه همچنين بر بدعت بودن تبرك اصرار دارد و استلام ديوارهاى كعبه، مقام ابراهيم، صخره بيت‌المقدس و قبر هيچ يك از انبيا و صالحان را درست نمى‌داند و آن كار را بدعت مى‌شمرد. ²پيروان سلفى او نيز تبرك به آثارى چون پارچه كعبه و مسح آن، در و ديوار مسجدالحرام و حرم پيامبرصلى الله عليه وآله يا ضريح حضرت، محراب و منبر و ديوار را بدعت شمرده‌اند و معتقدند كه بايد از آن پرهيز كرد؛ زيرا عبادات توقيفى است و بايد بر اساس آنچه كه شرع مقرر داشته، انجام پذيرد؛ از اين رو بوسيدن كعبه و برخى از اركان آن يا مكان‌هاى ديگر مشروع نيست؛ چون پيامبرصلى الله عليه وآله اين كار را انجام نداده و بدان نيز راهنمايى نكرده است. همچنين تبرك به در و ديوار حرم پيامبر نيز مشروع نيست چون ايشان آن را تجويز نكرده و اصحاب نيز چنين كارى انجام نداده‌اند؛ ³زيرا در اين باره از پيامبرصلى الله عليه وآله چيزى نرسيده است.

تبرك مجاز در نگاه وهابيون، تبرك به پيامبرصلى الله عليه وآله در زمان آن حضرت است؛ مانند تبرك به آب وضو و موى حضرت رسولصلى الله عليه وآله، تبرك به آثار به جاى مانده از نبى مكرمصلى الله عليه وآله و همچنين تبرك به آثارى كه با بدن آن حضرت تماس داشته است؛ اما تبرك به افراد ديگر و آثار به جاى مانده از آن را حرام مى‌دانند و معتقدند صحابه، به غير از پيامبرصلى الله عليه وآله و آثار به جاى مانده از ايشان تبرك نجسته‌اند و اگر تبرك به علما و صالحان و آثار به جاى مانده از آنان جايز بود، صحابه به آن عمل مى‌كردند. همچنين تبرك به آثار صالحان و علما منجر به غلو در حق آنها و در نتيجه، عبادت آنها مى‌شود و براى جلوگيرى از واقع شدن مردم در شرك، بايد تبرك را تحريم كرد. ⁴

بنا بر حكم لجنه فتوايى وهابيت، تبرك به صالحان درگذشته، به اميد نفع بردن از ايشان جايز نيست و اين نوع رفتار شرك اكبر است. تبرك به صالحان زنده، بدعت است؛ زيرا صحابه ميان خود چنين نمى‌كردند، نه با خلفاى راشدين و نه با غير آنان؛ زيرا اين كار، راهى به سوى شرك است كه بايد از آن پرهيز نمود. ⁵